moessQn
is y
Opbergmappen
moessQn
De disco in, ik? Ach, waarom eigenlijk
niet? Laten we maar eens kijken hoe
dat er hier aan toe gaat.
Te duur
Toen we met een biertje aan de
bar zaten, vroeg ik waarom er
bijna geen meisjes dansten.
'Dat is te duur/ zei hij, 'ten
zij je zelf een vriendinnetje
bij je hebt.'
'Hoezo te duur?' vroeg ik.
'Wel,' zei hij, 'er zijn echt
wel veel meisjes, kom
maar mee, dan zal ik ze
laten zien.'
En hij liep door een deur
naar een vertrek met een grote
glazen wand. Daarach
ter zaten allemaal meis
jes, circa dertig stuks met
een button opgespeld waarop een
nummer stond.
Als je met een meisje wilt dansen, dan
lam je die hier huren, maar dat kost je
zo'n 200 duizend rupiah!' zei hij. 'Wil
je dat misschien?'
We liepen terug naar de bar - zonder
meisjes - en ik overdacht de situatie.
Stel je voor, de hele dag door wil ieder
een contact met mij, jong en oud, man
of vrouw, overal, behalve hier in de
disco, en nu moest er ineens voor
betaald worden! Nee toch?
Hoop voor de toekomst
Ik was aan het dansen - alleen - toen
mijn vriendje plotseling naar me toe
kwam en fluisterend zei: 'Kom mee,
we moeten weg!
Het bleek dat er buiten politie en leger
was verschenen en dat die bezig waren
de weg af te zetten. We gingen snel
naar buiten, waar nog steeds veel
jongelui rondhingen. Het was de avond
voorafgaand aan de 17de augustus, de
onafhankelijkheidsdag van Indonesië.
Politie en leger waren paraat en ner
veus, want ze wilden geen nieuwe
rellen zoals in mei en daarom splitsten
ze groepen mensen uit voorzorg op en
dreven die uiteen. Wij konden nog op
tijd in een taxi springen en terug bij
ons hotel komen zonder problemen.
Maar, zo had ik nu geleerd, als je op
Java alleen wilt zijn of niet gestoord
wil worden, moet je de disco in gaan!
Ik was op weg om door te reizen naar
Bali en zat al in het busje naar de
terminal toen een groepje studenten
mij vroeg om met hen mee te gaan om
Engels te converseren. Ze zaten vlak
voor hun examens en hadden grote
zorgen over de uitslag.
Die avond hebben we ergens zeer
goedkoop gegeten en zij hebben me
vragen gesteld over de toekomst, geld,
kunst, werk zoeken, over uitzichtloos
heid van het bestaan, over schoonheid
en liefde, vragen waar ik zelf nauwe
lijks een goed antwoord op durf te
geven. Je zegt dan wat je invalt.
Gelukkig heb ik hun ook positieve
verhalen kunnen vertellen en enige
hoop voor de toekomst proberen te
geven. Uitgerekend die avond zal in
mijn herinnering achterblijven als een
van de mooiste ogenblikken die ik in
Indonesië meemaakte.
Bali
Achter geraakt op mijn reisschema
moest ik de volgende morgen vroeg
vertrekken naar Bali, een lange rit.
Ook Bali kan niet om de depressie
heen, al is het hier minder erg dan
elders. Er zijn te veel galeries met
houtsnijwerk bijgekomen en er zijn
toch minder toeristen.
Des te meer Chinezen, maar die
kopen alle grond op die te koop is
om ergens een veilige haven te
hebben voor het geval dat ze niet op
tijd naar het buitenland kunnen
vluchten als er weer eens rellen
zijn. Dus zijn de Baliërs nu ook
kwaad op de Chinezen die uit
Jakarta komen met hun vele geld,
want Bali moet toch Bali blijven
en geen Chinese enclave in Indone
sië worden.
Ik zocht houten beeldjes van natuurlijk
ogende Balische mannen en vrouwen,
maar kon ze niet vinden. Een vriend
vertelde me waarom.
'Kijk', zei hij, 'als een jongen gaat
houtsnijden, dan begint hij daar al
jong mee. Al gauw blijkt of hij talent
heeft of niet, en ook waar zijn eigen
voorkeur ligt. Bijvoorbeeld bij een
vogel, een schildpad of een danseresje.
Als het verkoopbaar is, kan hij zijn
kunde zo perfectioneren, dat hij rond
zijn achttiende jaar een echt goed beeld
kan maken. Maar vraag hem dan niet
iets anders te maken, want dat moet
hij opnieuw leren.'
De volgende dag ging ik terug naar
Java. Ik reisde van Banjuwangi naar
Pasar Putih en Probolinggo, naar Solo,
Yogya en Cilacap aan de zuidkust,
maakte nog een uitstapje naar Pandan-
garan, via Ciamis naar de noordkust,
naar Cirebon, Bandoeng - voor mij een
inktzwarte vlek op de milieukaart van
Java - en uiteindelijk weer Jakarta.
Op de hele reis door Java was ik
slechts een zestal toeristen tegengeko
men en had geen enkele vorm van
vijandschap of conflict meegemaakt.
Slechts angst voor nieuwe onrust.
Ik verlangde er naar mijn vrouw Elvire
weer te zien
(Advertentie)
Voeg alle Moessons van een jaar bij
elkaar d.m.v. onze handige
opbergmappen.
Indien u f 27,50 overmaakt op giro
6685 t.n.v. Moesson te Amersfoort,
onder vermelding van Opbergmap.
krijgt u z.s.m. een exemplaar
thuisgestuurd.
Jakarta - Clodok (1999).
28
