POIRRIÉ'S Duidend uUelele's
PERIKELEN
1 ben je nog zo groot en sterk,
ergens heb je wel een zwakke
plek die je zo kwetsbaar maakt
als een klein kind. En het moet gezegd:
helaas hebben wij mannen zóveel
zwakke plekken dat we altijd het
onderspit delven. Adam ondervond dat
toen Eva hem die beruchte appel
voorhield en Marcus Antonius had geen
enkel verweer toen hij Cleopatra in de
ogen keek. Bij allebei kwam het verstand
op nul te staan en wat daaruit voortvloeide
weten we allemaal. En we weten ook
allemaal dat de wereldgeschiedenis
vergeven is van de grote geesten die hun
idealen en allerlei andere belangrijke
zaken op de schroothoop
hebben gegooid voor de gunst
van een mooie vrouw.
Maar anderzijds is het ook zo dat
menig vooraanstaande figuur
zijn positie in belangrijke mate te
danken heeft aan de stuwende
kracht van zijn (ambitieuze)
vrouw en het onwankelbare
vertrouwen dat zij in hem heeft.
Het doet pijn om dat te moeten
toegeven, maar meestal is de
vrouw het lichtbaken waarop de
man zich richt om tussen de
klippen des levens door te
laveren en een veilige haven te
vinden. Of fungeert ze als een
schild, om hem te beschermen
tegen alle mogelijke kwaad.
Lopend naar Bronbeek
Hillary Clinton is daar misschien
het beste voorbeeld van. Hoe
vaak en wat Bill in werkelijkheid
ook uitgevreten mag hebben,
Hillary blijft hem onvoor
waardelijk steunen. Dat tekent
de trouw en karaktervastheid
van die vrouw, en daar moet je
als wankelmoedige kerel je petje
voor afnemen. Maar niet alle
vrouwen kunnen zoiets opbrengen, al zijn
ze nog zo toegewijd. Nel zei laatst
tenminste: 'als ik ooit te weten kom dat jij
ook maar een fractie hebt uitgehaald van
wat er over Clinton wordt beweerd, gooi
ik al je spulletjes op straat. Kun je ze zelf
bij elkaar rapen en naar Bronbeek gaan.'
Ze weet namelijk dat ik als oud-Kniller
daar liefderijk wordt opgenomen als ik
onverhoopt alleen kom te staan.
Tot overmaat van ramp voegde ze er aan
toe dat ik daarheen moest lopen, want
'de auto krijg je niet, die verkoop ik
meteen.' Zal je maar gezegd worden,
durf je niet eens meer naar buiten te
kijken als er toevallig iets bevalligs langs
komt wiegen. 'Lenggang-kangkoeng'
noemden ze dat vroeger.
Doet me onwillekeurig denken aan
Conny, mijn oude vlam in een grijs
verleden. Ik weet niet zeker of ik dit al
eerder verteld heb. Als het zo is, ma'af,
Conny was nu eenmaal iemand die je
verstand ook voor langere tijd kon
uitschakelen.
Hawaiiaanse koningin
Eigenlijk was Conny een allemans-vlam,
want alle jongens uit de 7de Idas en een
paar vroegrijpe sukkels uit de 6de waren
verkikkerd op die verblindend mooie
verschijning. Ik weet nog goed hoe het
er aan toe ging: de mouwen hoog
opgestroopt en de gepommadeerde kuif
als een trots boegbeeld op de kop,
fietsten we keer op keer naar de plek
waar Conny en nog een paar minder
bedeelde kippen zich plachten op te
houden. Zaten ze anstiel achter hun
hand te giechelen en elkaar stiekem aan
te stoten als we langs kwamen
paraderen.
Behalve Conny, die zette ons altijd te
kakken met de koele ongenaakbaarheid
een koningin waardig. Een Hawaiiaanse
koningin, want waar Conny opdook,
hoorde je duizend ukelele's tokkelen en
kon je de maan zien opkomen boven het
strand van Waikiki. Raakte je helemaal
in trance en vergat je gewoon alles om je
heen. Wie daar trouwens veel meer last
van had dan ik, was Joop. Als die haar in
het vizier kreeg, was hij niet te
houden.
Mona Lisa's medelijden
Dat gebeurde ook toen we weer
een keer aan het showfietsen
waren en plotseling Conny voor
ons uit zagen rijden.
Was gewoon een lust voor het
oog. Niemand kon zich met
zoveel elegance op de fiets
voortbewegen als zijJoop raakte
meteen over z'n toeren en ging
op de pedalen staan. Toen hij
naast haar was, minderde hij
vaart en knoopte een gesprek met
haar aan. Daar moest je lef voor
hebben, want als Conny toevallig
de bokkenpruik op had, kon je
beter uit de buurt blijven. Dan
was het net of de klewanghouwen
van een 'Meester op alle Wapens'
om je heen suisden, zo fel kon ze
van zich af bijten.
Maar Joop had geluk, Conny was
in een goeie bui. Toen het me
veilig genoeg leek, volgde ik
Joop's voorbeeld en kwam ook
langszij. Aan de andere kant.
Conny schrok er niet van, ze
wendde haar ijselijk mooie hoofd
even in mijn richting en schonk
moessQn
14
