richting kerkdeur, geleid door de
bisschop met een mijter op het hoofd
en een staf in de hand.
De bisschop liep met afgemeten
schreden op de deur toe, hief zijn staf
op en tikte ermee op de gesloten deur
waarbij hij de woorden 'open, open,
open' uitte. Er gebeurde helemaal niks.
Het 'open, open, open' klonk nog
eens en toen (niet te lang) rende Wally
door de mensenmenigte heen de kerk
in waar men wanhopig bezig was een
levensgrote ijzeren grendel los te
peuteren, opdat de deur zich zou
openen.
Wally, de reddende engel, kreeg het
voor mekaar en de bisschop en al z'n
gasten konden eindelijk Gods huis
binnenlopen en er verwelkomd worden.
Nu lachen we erom, toen was het een
catastrofe!
Bible Belt
Wij groeiden op hoofdzakelijk in óf
het katholieke óf het protestantse
geloof. Veel meer wisten we niet.
Het duizelde me voor de ogen toen we
hier voor het eerst kwamen in het
zuiden van het land. Er zijn zoveel
verschillende sektes en zoveel kerken
met of zonder bellen en torentjes.
Als we naar de stad rijden, passeren
we tenminste tien kerken, ongeveer
een kerk per kilometer. Het zijn vaak
traditionele kerkgebouwen, niet zo
St. Anthony's Catholic Church.
St. Peter's Catholic Church.
Episcopalian Church (Maui,
Hawaii).
groot als de kerken in Malang,
behalve de katholieke Queen
of Peace Church. De andere
zijn middelgroot of zelfs ldein
en er zijn heel moderne bij.
Wij komen dus op weg naar
de stad langs de methodisten
en de calvinisten, langs de
presbyteriaanse, de lutherse,
de doopsgezinde, de katholieke
en een paar vrije kerken.
In en buiten de stad zijn er
nog tientallen verschillende
kerken te vinden. Er is zo'n
grote verscheidenheid van
kerken en sektes dat het je
duizelt, zoals ik al zei.
Hier in het zuiden, - in de
'Gods huis'.
'Bijbelgordel' (Bible Belt) - zijn de
baptisten (doopsgezinden) het sterkst
vertegenwoordigd.
Meeting kouse
In New York keken we onze ogen uit
op St. Patrick's Cathedral, en Trinity
Church, een van de oudste kerken in
de city. En op Staten Island, een
nalatenschap van de Hollanders toen
New York nog New Amsterdam was,
staat de hugenoten kerk en vele
gereformeerde kerken. Vooral in
Pennsylvania vinden we de quakers
(Society of Friends) die geen kerk
hebben maar een meeting house,
waar ze in stilte bij elkaar zitten.
In Salt Lake City, Utah, staat de
mormonen tempel uit graniet
opgetroltken, enorm groot en zeer
indrukweHtend
Ten slotte zagen we in Hawaii, aan de
hoofdweg dichtbij Kona, een heel
Hein kerkje. Er stonden maar twaalf
banken in, zes aan elite kant. Maar het
had een toren en een Huis er bovenop
en als achtergrond de Stille Oceaan.
Op Maui staat een kerk die aan beide
zijden open is. Dit, zegt men, zodat de
kerk niet wordt weggeblazen, als er een
orkaan over het eiland woedt, omdat
de wind dan geen tegenstand vindt.
We kunnen eindeloos doorgaan over
al deze gebouwen, er zijn er ontelbare.
God heeft dus vele huizen, grote en
Heine, met of zonder torens, met of
zonder Hokken, uit alle tijdperken en
in even zovele stijlen. We hebben ze al
deze jaren bekeken en bewonderd.
Op een zondagmiddag niet zo lang
geleden, reden we even buiten Ocala
te genieten van het landschap, toen we
zo maar ineens midden in de
prachtigste kathedraal terecht kwamen die
we ons hadden kunnen voorstellen. We
zagen ons omringd door hoge eiken en
waar die eiken zich in het midden naar
elkaar toebogen, gaf het geheel de indruk
een enorm schip als van een kathedraal te
zijn, waar zon en schaduw met elkaar
wedijverden en waar onze menselijke
architectuur alleen maar van kon leren. We
waren er stil van.
Dit stukje natuur verdiende de stilte en ons
respect en al waren de bellen en torens en
Huizen in geen velden of wegen te
bekennen, we wisten met zekerheid dat dit
betoel Gods huis was.
44 ste jaargang - nummer 1 - juli 1999
31
