Ik wil het liefst
Indisch werk maken
de jaar, voor mijn stage, ben ik mijn moe
der achterna gereisd naar Indonesië.
Ik ben heel blank, zoals je ziet, en mijn
moeder is erg donker. Het was mijn
bedoeling om later thuis een serie por
tretten te maken van mij en mijn moeder.
In februari ben ik nog met haar naar
Indonesië geweest en in juni was het
ongeluk. Die serie portretten heb ik dus
nooit kunnen doen. Dat heeft mij heel
erg gefrustreerd.
Maar het is altijd interessant als je kunste
naar bent om dingen te doen die dicht bij
je staan. Als je dingen meemaakt, lom je
daar beter iets mee doen. Toen ben ik
dus werk gaan maken dat dicht bij mezelf
lag, niet dat ik constant alleen daarmee
bezig ben, hoor.
1 I
Indische portretten
Een project waar ik mee bezig ben
geweest is een jurk die mijn verleden uit
beeldt. Als je op straat loopt, gewoon als
persoon, dan zie je niet wat iemands
afkomst is. Ik ben bijvoorbeeld heel licht,
Indische mensen zien mijn Indisch bloed
wel, maar Nederlandse mensen kijken
niet echt goed naar het gezicht. Dus toen
heb ik een jurk gemaakt van het verleden,
van mijn geschiedenis. Ik wilde die
geschiedenis visueel maken, met foto's
van mijn grootouders, mijn moeder, de
begrafenisstoet, m'n studententijd. Het is
mijn jurk, mijn leven. Daarom wil ik hem
niet verkopen, ook al is ernaar geïnfor
meerd.
Ook heb ik dia's in Indonesië gemaakt en
die in Nederland geprojecteerd in de
sneeuw. Dan krijg je hele warme beelden
en daar heb ik dan weer foto's van
gemaakt. Ik ben heel erg bezig met die
tegenstelling Nederland-Indonesië.
Ik wil het liefst Indisch werk maken, een
boek met Indische portretten. Maar daar
heb je tijd en geld voor nodig. Ik wil geen
uitkering en het liefst toch beeldend bezig
Mijn moeder toen ze ongeveer 25 jaar
oud was.
Ik, in het midden, met mijn broer
Raymond en mijn zusje Tineke,
omstreeks 1974.
blijven. Op het moment doe ik dus com
mercieel werk en probeer ik één dag in de
week vrij te maken voor het Indische
werk.
Op commercieel gebied heb ik bijvoor
beeld voor een PABO een kunstopdracht
gedaan. Die school was vroeger een
katholieke meisjesschool en toen heb ik
voor het plafond een foto van tweeënhalf
bij drieënhalve meter gemaakt met non
nen, die op je neer lijken te kijken. Zo
verweef je toch weer een stukje geschie
denis met het heden. Dat vind ik erg
belangrijk.
Als ik vroeger tegen mijn moeder aanlag,
toen ik klein was, zei ik: 'Mam, je moet
altijd bij me blijven en dan zei ze:
'Tuurlijk, ik blijf altijd bij je, ook als
mama er niet meer is, ben ik altijd bij je.'
En dat is ook zo. Je begint altijd in je
moeder en dat voel ik nu ook zo. Mijn
kind begint in mij. Dus het is logisch dat
je bepaalde dingen van je moeder over
neemt. Ik voel me daar heel rijk door, dat
ik tussen twee culturen ben opgegroeid:
een Indisch gezin in een Hollandse
samenleving. Het maakt je heel flexibel,
ook in de omgang met mensen. Dat je
weet wat je wel en niet moet doen, die
nuances.
Tentoonstellingen:
Brussel: Aeroplastics
Contemporary/Damasquine 2, tot en
met zaterdag 18 december.
Parijs: Art Concept, tot en met
23 december.
New York: Stefan Stux Gallery,
van 4 maart tot en met 1 april 2000.
Inlichtingen: Torch Gallery,
tel. 020 - 626 02 84.
moessQn
