Kerstreflectie
ïWWUf,
Tekst: Janet Loento
Lachend shut ze de deur achter
de laatste branieschopper die luid
kwetterend, huppelend naast zijn
moeder het schoolplein verlaat.
Ae gaat terug naar haar lokaal,
liet is opnieuw een fijn succes
geweest deze laatste schooldag
voor de kerstvakantie, /e moet
toegeven: ze probeert er ook iede
re keer weer iets bijzonders van
te maken. En uit de oprechte
blijdschap van de k inderen merkt
ze dat het weer geslaagd was.
Die opgetogen smoeltjes, het
geboeid luisteren naar haar ver
haal, het met overgave samen
zingen van de liedjes die ze een
paar dagen tevoren al met hen
gerepeteerd had. Ln de pakjes
niet te vergeten; kleine, met zorg
uitgekozen presentjes.
Terwijl ze de achtergebleven rommel
opruimt, de tafels en stoeltjes weer in
nette rijen achter elkaar zet, schakelen
haar gedachten ineens over naar dat laat
ste kerstfeest in het kamp, nu vijftig jaar
geleden. Waarom overvalt haar dit nu zo?
Het komt zeker door al die bevrijdings
herdenkingen van de laatste maanden.
Door al die beelden op de televisie word
je gewoon gedwongen terug te blikken op
die tijd. Maar dat kerstfeest van toen...
niet te vergelijken! Zo heel anders, maar
wel zo dat ze het haar hele leven niet
meer vergeten zou.
C adeautjes
Haar corvee had bestaan uit het iedere
morgen bezighouden van de hele klein
tjes, als hun moeders hun werkzaamhe
den hadden, verspreid over het hele
kamp. Behalve de kinderen bij elkaar te
houden, kon ze niet zoveel met hen uit-
m
richten, simpel omdat er niets was.
Daarom moest er nu iets bijzonders
gebeuren, iets dat de sleur zou doorbre
ken en waar ze nog dagen achtereen over
konden praten. Maanden tevoren was ze
langs de blokken gegaan om bij ieder die
nog wat te missen had materiaal te
schooien voor kleine cadeautjes, voor
negentien kleine pakjes. Speelgoed moest
het worden, waar ze iets aan hadden en
dus bestand tegen een stootje.
Langzaam groeide het arsenaaltje pop-
penhuismeubeltjes, gebreide popjes, pop-
penHeren, zelfs autootjes, sadootjes en
ossenwagentjes met heuse paardjes en
osjes ervoor: geknipt, genaaid, getimmerd
en verder
in elkaar
Het werd
opgesla
gen in de
hutkoffer onder de brits. Inpakken kon
niet, want er was geen papier. Maar het
mooiste was dat stompje kaars dat een
foeragejongen in de goedang had gevon
den. Aan de dames van de melkkeuken
had ze gevraagd of ze die ene speciale
ochtend een paar uur over hun wer
kruimte mocht beschikken, omdat het
daar min of meer rustig was en... donker
met het oog op de kaars.
En daar zaten ze dan, die magere bastjes
in hun lompen kleren op de ruwe, niet al
te schone cementen vloer, in kleerma
kerszit in een dubbele kring, zij zelf een
van hen. Schaars licht viel vanuit een
brede opening hoog in de muur tegen het
dak aan naar binnen. Straks pas zou ze de
kaars aansteken. Daar moest ze zuinig mee
zijn. Nog herinnerde zij zich de namen die
bij die bleke snoetjes hoorden. Mooie
Hollandse namen: Anke, Marjolein, Tom,
Truusje, Pieter, Wimmie, Hanna, ...en
Angie, van Angelo, omdat zijn vader een
Italiaan was.
Angie met z'n blonde krullenbol en z'n
merkwaardige ogen: een bruin, een
blauw. Als 'juffie' mag je geen voorkeuren
hebben, maar dit kereltje was haar ker
stengeltje. Ook buiten de fröbeluren was
hij vaak in haar gezelschap. Zijn moeder
was gestorven.
Kerstman
Het kerstfeest in de melkkeuken was een
doorslaand succes geweest. Ze hadden
zachtjes hun liedjes gezongen, want eigen
lijk mocht niemand hen horen, zeker de
Japanse wacht niet, want koempoelans
waren verboden - zelfs voor drie- en vierja
rigen. Ze hadden om beurten op haar
schoot gezeten om hun pakjes in ontvangst
te nemen die ze uit een grote arangmand
achter haar te voorschijn toverde. Angie
had haar spontaan omhelsd.
Na de oorlog had ze nog geregeld contact
met hem, zij het sporadisch want zo'n
grote schrijver was hij niet, maar er waren
wel altijd kiekjes. Ach, ze woonden ook zo
ver.
Kom nou, waarom schiet ze ineens vol?
Niet zo sentimenteel, vooruit, die kerst
boom moet er ook nog uit. Ze veegt langs
haar ogen, pakt de laatste inpakpapiertjes
op en loopt naar de boom. In de reflectie
van een grote glazen bal ziet ze achter haar
voor het raam plotseling iets bewegen. De
kerstman? Nou man, je bent te laat, het
feest is al geweest - en gaat door met de
ballen en sterren uit de boom te plukken.
Maar dan zwaait de deur van het lokaal
open en de kerstman, want hij is het wer
kelijk, komt met grote stappen de klas
door, in zijn armen naar alle kanten uitste
kend cadeautjes die hij met een plof op
haar tafeltje deponeert. Hij spreidt zijn
armen wijd open en komt op haar af. Ze
kijkt verbijsterd toe. Maar als hij zijn
armen om haar heen sluit, vliegen haar
ogen langs zijn gezicht, zijn ogen. 'Angie!'
Een kreet van verrassing: 'Hoe kom jij
hier?'
'Op mijn ossenwagen uit het kamp en ik
kom je halen om bij ons de Kerst door te
brengen.'
Voor al uw parties en reünies
Sophisticated dansmuziek en gitaarballads
UITGEBREID DANSR
RTOIRE
moess©n
wmÊtm
ADVERTENTIE
J.A. (Fons) Phefferkorn
Barnsteenhorst 51, 2592 EB Den Haag,
tel. 070 - 347 39 35 of 070 - 354 99 05
