'Ik
jen gfeen mode-maker,
ik maak creaties'
Robert Mahieu, couturier 1923 1999)
moessQn
schreef? 'Dat er zowaar een modeshow
was ingelast nam men graag voor lief
De parade van fraaie japonnen en zon-
nepakjes was trouwens lang niet het
slechtste onderdeel van het programma.'
Als Tjalie me niet had tegengehouden...
En dat terwijl koningin Juliana die aan
wezig was en alleen tot de pauze zou
blijven, de hele voorstelling bleef. Tjalie
na afloop bedankend voor de prachtige
avond: 'Ik had niet verwacht dat ik er
zoveel moois, zoveel origineels te zien en
te horen zou krijgen. Ik ben blij en trots
dat jullie naar Nederland gekomen zijn!'
Estilo Espag'nol
Blij en trots, dat is Robert Mahieu altijd
geweest met wat hij in alle bescheiden
heid met zijn talent kon doen. Voor vaste
inkomsten werkte hij bij een confectiebe
drijf, maar thuis in zijn smaakvol inge
richte woning was hij Robert Mahieu,
couturier. Met een vaste élite clientèle
voor wie hij - en speciaal voor hen - zijn
japonnen en pakjes ontwierp. 'Ik ben
geen mode-maker, ik houd er van cre
aties te ontwerpen op de persoonlijkheid
van de vrouw.' Hij drapeerde het materi
aal op de pop en knipte het zoals hij het
had vastgespeld. Hij genoot natuurlijk
van bewondering en waardering, maar
hoefde niet zo nodig in de publiciteit.
Een van de mooiste shows die hij thuis
hield, was in 1960 'Estilo Espagnol'.
Creaties geïnspireerd op Spaanse cul
tuur en klederdrachten. Ongelooflijk
zoals hij met lijnen en kleuren kon tover
en.
Arthur Bob (Robert) Mahieu, een van
de bijzondere mensen die van onze
eeuw afscheid moest nemen. Begin
vorig jaar belde hij me nog op: 'Ik wil zo
graag komen bijpraten over van alles en
nog wat. En dan breng ik tapé voor je
mee, daar hou je toch zo van?' Juist op
die dag had ik mijn jaarlijkse bronchitis...
'Herinnering is een bewuste constructie
van iets dat je niet vergeten kunt', stond
op een prachtige wenskaart die ik ont
ving. Zoveel dingen kun je niet vergeten,
de mooie wil je niet vergeten, Robert
Mahieu.
O een mocleva Use kool
16 November 1999 overleed Robert in
zijn woning in Haarlem. Geboren in
Gorontalo (Celebes). Rijke familie,
grondbezitters, handel in copra.
Omstandigheden werden slechter, uit
eindelijk verhuisde Robert met zijn
ouders naar Bandoeng. Al jong kreeg hij
het verlangen om iets te maken, te creë
ren naar eigen smaak. De mode boeide
hem. Modevakschool, kunstacademie
bestonden in Indië toch niet? Dus ont
wikkelde Robert zichzelf, leerde de tech-
Tekst: Lilian Ducelle
Toen heb ik er niet bij stilgestaan dat ik
eigenlijk niet veel meer wist van Robert
Mahieu, die ik al veertig jaar kende, dan
dat hij couturier was, dat hij niet hard
genoeg aan de weg timmeren kon en
wilde en dus nooit zo beroemd zou wor
den als Edgar Vos, Max Heyman,
Go vers.
Of zelfs als Jean Louzac, toch ook een
Indische jongen.
nische kneepjes van het vak bij ervaren
modistes. En 'repatrieerde' uiteindelijk
toch naar Nederland.
Solliciteerde bij de bekende modehuizen
om meer te leren over couture.
Een Indische jongen, laat me niet
lachen, men stond hem amper te woord!
Dus ging Robert zelf aan de slag.
ZonnepaUjes
In de cabaretuitvoeringen die Tjalie
Robinson in het Tropenmuseum organi
seerde (opbrengst ten bate van
Gerepatrieerden Zorg. In die tijd bedel
den we niet, 'zelf doen' was Tjalie's
motto en dat is altijd zo gebleven) werd
een show van Robert Mahieu een vast
en spectaculair onderdeel. Ik bezit nog
een foto uit een van die shows, helaas
zwart-wit (1957) en niet duidelijk
genoeg om af te drukken. Indische men
sen, wat ze ook deden en kenden, wer
den in die jaren niet voor vol aangezien.
Wat Het Parool over de modeshow
hoi jacir of wat geleden kreeg ik een
brief van een zekere Mahieu uit
België. Hij was bezig aan zijn familie
stamboom en wilde weten of
ik meer wist over
Vincent Mahieu.
Gemakkelijk ant
woord dus: deze
Mahieu was een
pseudoniemgekozen
uit bewondering voor de
schilder Vincent van Gogh en
Auguste Mahieu, de maker van de
Stamboel in lndië. Of hij dan wel bet
adres wilde van een echte Mahieu,
Robert Mahieu?
42
