Een gewoon Indiscn meisje
'Mas' Bungalows
H. v. Olphen
BANYUALIT - LOVINA
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
moessQn
Tekst: Oetie Hoyer
Net als zovelen lees ik graag Je
stukjes van Juu I Lentze m
Moesson. In één van kaar laatste
stukjes keeft ze het over het hoofd
postkantoor aan Je Kajoetangan
in Malang. Nu, Jaar kleven voor
mij keel ivat herinneringen aan.
Mijn moeJer werkte er immers
jaren.
Hoe vaak ik niet de hardstenen trap
op en af gelopen ben om mij af te
melden als ik van school kwam en
weer naar huis ging. Al haar collega's die
ik kende - Hollanders, Indonesiërs, tante
Saar de andere vrouwelijke collega, mijn
heer Roelofsen de zaalwachter die altijd
een grapje in petto had - het was één grote
familie!
Mijn moeder was destijds voor veel
Malangers een bekende persoonlijkheid.
Ze hielp als hoofd van de afdeling postwis
sels veel ondernemers met hun geldzaken,
onder andere de eigenaar van banketbak
kerij en restaurant Mabes. Dat resulteerde
weer in twee grote boterletters met St.
Nicolaas. En zo waren er velen. Iedereen
kwam een praatje maken, kleurrijke figu
ren waren erbij. Zoals mevrouw Müller
von Zernické, een Wit Russin die zich
opvallend uitdoste, maar toch niet echt
ordinair. Ze schreef altijd gedichten die ze
dan voor het loket voordroeg zodat ande
ren er ook van konden genieten.
Gummi tussen de tanden
Toen mijn vader op jonge leeftijd stierf,
ging mijn moeder weer bij de posterijen
aan de slag waar ze voor haar huwelijk ook
werkte. Sociale voorzieningen waren er
Overwinteren a.d.
noordkust van Bali bij
200 m van zee, helder en veilig.
Ned. management. Ruime kamer met
dito privé toilet, douche en gr. terras.
35,- p.d. per kamer met ontbijt.
Spec, överw. tarief met h.p.
Inlichtingen: 078 - 674 45 26
toen nog niet. Ik ging met moeder bij oma
wonen.
Toen ik acht jaar oud was, betrokken wij
een eigen onderkomen onder de bezielen
de leiding van Isah, onze gedienstige, die
een aantal van mijn vriendinnen zich nog
goed zullen kunnen herinneren. Ware het
niet alleen vanwege de heerlijke tjaring
mas en pisang goreng die ze bakte als ze
op bezoek kwamen.
Ook leerden ze nog het een en ander van
haar zoals niet zomaar de sambal op tafel
zetten, maar de stenen vijzel in een mooi
mandje zetten. Een van mijn vriendinnen
doet het heden ten dage nog zo.
Na de lagere school aan de Maetsuycker-
straat ging ik naar de Christelijke MULO
aan de Smeroestraat. Intussen was het
1940 geworden en hadden de Duitsers
Nederland bezet. Diep onder de indruk
waren wij, je kon je niet voorstellen wat
oorlog inhield.
Maar ook hier bleef het niet rustig. De
Japanse invasie dreigde. Leraren werden
opgeroepen voor de landstorm. En door
een tekort aan leraren werden scholen
samengevoegd. We zaten vaak in de
schuilkelder bij beschietingen met een
gummi tussen de tanden tegen de lucht
druk. De volgende stap was dat de scholen
gesloten werden en de kinderen naar huis
gestuurd.
Toen de Japanners Malang bezetten, werd
het postkantoor tijdelijk gesloten. Maar na
een paar dagen ging alles weer z'n gewone
gang, alleen werden er Japanse economen
aan het team toegevoegd die ingewerkt
moesten worden.
Bloemenhandel Iris
Mijn moeder vond het niet prettig dat ik
alleen thuis bleef. Ze kreeg het via vrien
den gedaan dat ik mocht gaan werken bij
bloemenhandel Iris. Kent u het nog oud-
ADVERTENTIE
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
Malangers, de smaakvol ingerichte winkel
aan de Kajoetangan?
Ik had hét er best naar mijn zin totdat mijn
moeder op een dag bij de hoogste chef
werd ontboden. Hij was zeer tevreden
over haar en haar werk. Hij wilde graag
dat ze bleef, maar dan zou ze een loyali
teitsverklaring moeten afleggen aan de
Japanse keizer. Dat wilde mijn moeder
niet, omdat ze al eerder trouw gezworen
had aan de Koningin.
Toen zei hij dat ze dan met onmiddellijke
ingang werd ontslagen en binnen 24 uur
zich moest melden bij het internerings
kamp met alleen een koffer met kleren. Ik
zou niet mee mogen, maar dat was moe
der te gortig. Ze pleitte dan ook dat kinde
ren bij hun moeder horen en na veel
getouwtrek kreeg ze uiteindelijk haar zin.
Toen volgde een heel geregel. Oma en
Isah moesten verzorgd achter gelaten wor
den. We moesten het aan de achterblijvers
overlaten wat er met de rest van het meu
bilair moest gebeuren.
De volgende middag meldden we ons aan
de poort van het interneringskamp waar
we werden ontvangen door twee leden van
het bestuur. Ze wezen ons een huis toe dat
we moesten delen met nog twee andere
families. Dit werd ons verblijf voor de
komende maanden tot we met de laatste
groep geïnterneerden geëvacueerd werden
naar Banjoebiroe (Midden-Java)
Ik heb alle fasen van de oorlog meege
maakt en ik moet zeggen dat ik grote
bewondering voor de vrouwen van zowel
buiten als binnen het kamp had. Voor de
manier waarop ze alles deden om met hun
kinderen en familie te overleven. Later
kwam hier ook nog de bersiap overheen
die een steeds grimmiger karakter kreeg.
Als na de oorlog iemand zei dat deze
vrouwen heldinnen waren, wezen ze zulke
praatjes van de hand. Zoiets deed je een
voudig, dat was toch heel gewoon!
Al meer dan 40 jaar het adres voor de enige
echte Indische saucijsjes
Tevens in ons assortiment
Babat - Paroe - Limpa Oetak
De Groenteman H. v. Olphen,
Haverkamp 222, 2592 BM Den Haag,
tel. 070 - 383 96 99.
V.a. Centraal Station bereikbaar met bus 4 of tram 6
18
