Ouderenzorg in
Nederland en
Indonesië
Indonesische
verp leegkundigen
op bezoek in
Nederland
Tekst: Decy Eysma
Vorig jaar januari werden Yoko, Ma na, Retno en Tio samen met
een aantal andere Indonesische verpleegkundigen afgehaald op
Schiphol. Na een inwerk- en gewenningsperiode zouden deze vier
ambitieuze Indonesiërs een jaar in Eindhoven hij de Stichting
Verpleging en Verzorging Eindhoven en omstreken (SWE) werk
ervaring opdoen in de Nederlandse ouderenzorg.
Deze mogelijkheid werd geboden
door het landelijke project IHTP
(International Health draining
Program); een samenwerkingsverband
tussen het ministerie van VWS en onder
andere het Indonesische Departement
voor Gezondheidszorg.
Vergrijzing
Yoko, Maria, Retno en Tio zijn werk
zaam in drie zie
kenhuizen in
Midden-Java
(Semarang,
Klamp ok en
Parakan) en wil
len de hier opge
dane kennis en
ervaring inzetten
en overdragen in
Indonesië om
ook daar goede
zorg te ontwikke
len voor de
Indonesische
bejaarden. Want
ook in Indonesië,
met name op het
dichtbevolkte
Java, gaat de ver
grijzing toene
men.
Voor vertrek kre
gen de vier ver
pleegkundigen in
Jakarta drie
maanden lang
Nederlandse les.
Oorspronkelijk
waren er negen
tig kandidaten.
Uiteindelijk werd
het viertal via
een strenge selec
tie samen met zeventien anderen, uitver
koren voor dit project.
Hoewel ze zelf aangeven dat de
Nederlandse taal hen nog steeds voor
problemen stelt, redden ze zich prima in
de omgang met collega's en patiënten.
Dit laatste is niet zo gemakkelijk omdat
ze van februari tot en met december
gewerkt hebben in SWE verpleeghuis
De Landrijt in Eindhoven, waar voorna
melijk demente bejaarden worden ver
pleegd. In Indonesië komt nog maar
weinig dementie voor; de gemiddelde
levensverwachting ligt daar immers veel
lager, te weten 67 jaar.
In Indonesië kent men overigens geen
verpleeghuizen. Na ontslag uit het zie-
kenhuis, worden ouderen meestal door
hun familie verzorgd. In het ziekenhuis
waar Tio werkt, bestaan vergevorderde
plannen om een geriatrische afdeling,
polikliniek en dagbehandeling voor
ouderen op te zetten. Tio's baas, dr.
Subroto, heeft daarom vorig jaar zes
maanden stage gelopen bij de SWE en
aanpalende zorgvoorzieningen in het
geriatrisch netwerk.
Eén dag in de week volgen de verpleeg
kundigen naast hun werk, les aan het
Albeda-college in Rotterdam. De lessen
gaan over het werk, maar ook over
(sociale) vaardigheden die je nodig hebt
in Nederland en over de Nederlandse
cultuur.
De interesses van de vier verpleegkun
digen zijn verschillend. Tio, die afde
lingshoofd is in zijn ziekenhuis, heeft
belangstelling voor het management en
de organisatie en natuurlijk de techniek.
Hij vindt dat hier in Nederland snel,
efficiënt en effectief gewerkt wordt; iets
wat hij in Indonesië graag zou bevorde
ren. Toch zegt hij desgevraagd liever
oud te willen zijn in Indonesië. Er is
respect voor de cultuur in Nederland,
met name voor de discipline, de direct
heid en de openhartigheid. Maar de
grote mond wordt niet op prijs
gesteld.
moessQn
Grote mond
10
