Minahasa
Daardoor werd de Minahaser het
voornaamste export-product
van dat gebied en vonden vele
Minahasers hun weg in het KNII .en als
middelbaar opgeleiden in bedrijfsleven
en overheidsdienst. En sinds het begin
van deze eeuw ook als academici, artsen,
juristen en ingenieurs.
Tekst en foto's: Albert Ratulangie
De Minahasa is een landstreek op het noordelijkste
puntje van Sulawesi. Het is, ook hij Indische mensen,
weinig hekend. Toch hekken vele Indische families
Minahasers onder hun vrienden en kennissen. Dit is
kegri/pelijk als men weet dat sinds het mi dden van de
negentiende eeuw de Minahasa het intellectuele cen
trum van Nederlands-Indië was, omdat de
evangelische zending en de rooms-katholieke missie
daar al vroeg het onderwijs ter hand namen.
Zo komt het dat van de ongeveer één
miljoen Minahasers slechts de helft in de
Minahasa zelf woont en de andere helft
verdeeld is over de rest van Indonesië,
Nederland en de wereld. In telefoongid
sen van de meeste grote steden kan men
Minahasische namen tegenkomen!
Mijn vader was een Minahaser, mijn
moeder een Indisch meisje uit Batavia.
Ik zelf ben in mijn schooltijd enkele
keren met vakantie in de Minahasa
geweest, in 1935 en in 1980 voor een
paar dagen. Ik was er toen op uitnodi
ging van de universiteit van Manado en
Tondano. Daar is mijn vader geboren en
ligt hij begraven. We namen ons toen
voor, om er later nog eens terug te
komen.
Oranjevereniging
Sinds midden 1998 heerste grote onrust
in vele delen van Indonesië, maar in de
Minahasa bleef het rustig. Dus besloten
vorig jaar mijn vrouw Cobi en ik het
erop te wagen om een deel van de win
ter in de Minahasa door te brengen.
Onze dochter Dorine wilde ook mee. In
Tondano, een stadje op achthonderd
meter hoogte aan het gelijknamige meer,
heeft mijn oudste zuster een huis waar
zij tijdens de zomermaanden woont en
dat zij ons ter beschikking stelde.
Tijdens de reis viel het ons op dat er
veel jonge mensen onder de passagiers
waren. Deze komen voornamelijk om te
duiken, voor duikers is de koraalbodem
van de baai van Manado zeer interes
sant. De dragers op het vliegveld droe
gen oranje hemden, wat mij de
opmerking ontlokte: 'Kijk, de
Oranjevereniging heet ons welkom',
waarop een Minahasische medepassa
gier reageerde met: 'Wij zijn toch een
Nederlandse provincie geweest!'
We werden afgehaald door Dorine, die
een dag eerder was aangekomen en
Peter Supit, een verre neef die het huis
van mijn zuster beheert.
Tijdens de tocht naar Tondano zag ik
dat er in al die jaren weinig veranderd
was. Tussen de dorpen met houten hui-
Een kebesarangroep danst de Tjakalele.
22
moessQn
Een terugreis
naar
oude
kerinnerinden
zÉSSti
