De envelop
t
Tekst: Wally Lugten
Vermoeid liet ze zich op een stoel in
het bejaardentehuis vallen. Ze voelde
zich opeens eenzaam, ondanks dat
ze de kamer met anderen moest
delen. Een etmaal geleden zuas ze
nog samen met familie en buren in
haar geboorteland waar het warm
was en waar de zon steeds dezelfde
tijd opkwam en onderging.
Ze troostte zich met de gedachte dat ze
haar kinderen en kleinkinderen over een
paar weken zou terugzien. Die zouden
met de boot vertrekken. Vanwege haar
leeftijd bleef ze bespaard van een bootreis
en mocht ze de overtocht met een vlieg
tuig maken.
In een flits vlogen haar gedachten weer
terug naar het verleden. Zij, Saina, was
met een Indische man getrouwd en had
daardoor recht op het Nederlandse staats
burgerschap. Haar kinderen hadden
gezegd dat ze beter voor de Nederlandse
nationaliteit kon kiezen, want de situatie in
het land zou met de dag slechter worden
als de Indonesiërs de macht zouden over
nemen. En dat gebeurde ook.
Weinig' invloed
Ze werd verdrietig bij de gedachte aan
haar man. Door hem was ze nu alleen.
Had hij maar naar haar geluisterd, dan
zou hij misschien nog in leven zijn. Maar
haar woorden hadden weinig invloed op
hem, hij was immers een Indo en zij was
maar een inlandse.
Hij kon niet ophouden met zich te
bedrinken. Wat heeft ze niet allemaal
moeten doorstaan met haar kinderen elke
keer dat hij dronken thuis kwam. Als ze er
wat van zei of iets hem niet zinde, werd
hij woedend en sloeg alles dat in zijn
buurt was kort en klein. Uiteindelijk heeft
de drank zijn lichaam aangetast en is hij
relatief jong gestorven.
De vlucht van Indonesië naar Nederland
leek wel een eeuwigheid. Daarna moest ze
nog een lange rit maken in een bus.
Gelukkig had ze een goede eetlust zodat
ze alles opat wat ze kreeg voorgeschoteld.
De warme kleding die was uitgedeeld,
ADVERTENTIE
had ze al aan. Onderweg had ze echter
door de spanning bijna geen oog dicht
kunnen doen.
Bantal met kapok
Haar oogleden begonnen zwaar te wor
den, zodat ze haar bed opzocht. Ze vond
dat het bed eigenaai'dig was opgemaakt.
Toen ze erop lag, voelde het ook zo raar,
niet zo heerlijk als de matras en bantal
gevuld met kapok die ze had achtergela
ten. De wollen deken waarop ze lag, krie
belde haar op de plekken waar de kleding
haar lichaam niet bedekte.
Even later kwam een zuster de kamer bin
nen en zag dat ze boven op de dekens lag.
'Mevrouw', zei ze vriendelijk, 'u moet niet
op de dekens, maar er onder gaan liggen'.
'Watte?', vroeg het oudje.
'Hier', zei de behulpzame zuster, terwijl
ze de lakens van elkaar trok en op de ope
ning wees.
'U moet hierin kruipen.'
Beduusd keek het oudje naar de opening.
Zo lang als ze leefde, heeft ze zich nooit
toegedekt als ze ging slapen en nu wilde
dit meisje haar onder een pak dekens
stoppen? Nooit van haar leven! Resoluut
antwoordde ze toen:
'Nee hoor, oma wil niet in amplop'.
Selamat Jalan
Wijze man.
Stille kracht
Jack Hompe
weduwnaar van Truus Hoyinck
Batavia, t Nijmegen,
20sept. 1917 8 febr. 2000
Na een bewogen leven met vele reizen is
onze lieve pa, schoonvader en opa bij
Truus op zijn plek aangekomen.
Nijmegen Lucie en Frits
Bas, Pim
Wim
Lizanne
Arnhem Ellen
Amsterdam Wilma
Aldeboarn Louise en Ralph
Malden Gijs en Bertine
Evelien
Correspondentie-adres:
De Geerkamp 16-46
6545 HS Nijmegen
De begrafenis heeft op 14 februari jl.
plaatsgehad op het parochiekerkhof in
de Groenestraat te Nijmegen.
In plaats van kaarten
Tot onze grote droefheid is van
ons heengegaan een kunstenaar
in hart en nieren, mijn geliefde
broer, zwager en onze oom
Pieter Eduard Frankema
Djokjakarta, t Amsterdam,
12 oktober 1923 5 januari 2000
Uit aller naam:
J.H. Ott de Vries-Frankema
Correspondentie-adres:
Van Nijenrodeweg 878
1081 BG Amsterdam
De crematie heeft inmiddels
plaatsgevonden.
Voor zovelen een Hou
Op 86-jarige leeftijd kwam er een
einde aan het leven van deze
moedige vrouw
Henriëtte Christina
Nijland
weduwe van Hendrik Jan Willem
Overweg
Zutphen, t Velp,
17 januari 1914 27 februari 2000
Eric Bruinsma
Henk Busink
Timur Nitiadiningrat
Correspondentie-adres:
Binnenlandse baan 68
2991 EB Barendrecht
moessQn
42
