V.l.n.r.:
Yvonne,
Robert
Mahieu,
Yvonne's
tante Oei en
oom Littman,
haar
echtgenoot.
ambassades exposeerde ze in het buiten
land. Albums en plakboeken vol vertel
len over haar tentoonstellingen in heel
Europa, Amerika en natuurlijk
Indonesië. Ze krijgt onderscheidingen,
prijzen (onder andere met haar schitte
rende collages). Schilderijen gemaakt
van alles wat men in de asemmer zou
gooien: flesdoppen, paperclips, oude
balpennen, scherven, elastiekjes, textiel-
resten, noem maar op. Voor voorheen
Toko Moesson in Den Haag maakte ze
voor de etalage 'Den Haag vandaag',
een collage van één meter, waarop heel
Den Haag tot in de kleinste details was
uitgewerkt. Men keek er vol bewonde
ring naar, de meesten dachten dat het
een schilderij was!
Met andere collages won ze prijzen. Ze
maakte ook voor verschillende bedrijven
wanddecoraties of collages. Een van de
mooiste is 'Jalan Surabaya', de 'kunst en
kitsch'-markt in Jakarta, elke toerist wel
bekend.
Zoons Arjan en Mart gaan naar
Indonesië terug naar hun roots. Ze
maken kennis met verre familieleden die
nog op Celebes wonen. Yvonne's moe
der was een meisje Mahieu, haar zuster
(dat lieve bruidsmeisje op de foto op
pag. 28) tante Oei, is de zuster van cou
turier Bob Mahieu. Wat is er toch met
die Mahieu's en de kunst?
Den Ilaa^ vandaagf
Intussen bleef
Yvonne schilderen en
tekenen. Ze verkocht
wel wat, maar ze
begreep dat ze naar
buiten moest treden.
'Via Gambarini' (dat
betekent: dit schilde
rij) noemde ze haar
kunstbedrijf, waar ze
al haar energie in kon
kwijtraken.
Via vrienden en rela
ties en contacten met
'Pagi Pagi'.
arrogant: doordat ik alles anders zag en
voelde, ontwikkelde ik mijn eigen manier
van doen, van maken.'
'Maar dat is toch bij alle schilders,
beeldhouwers en andere kunstenaars zo.
Kunst wordt gemaakt, een illusie die
men zichtbaar maakt.'
Yvonne: 'Ja, zo voel ik het ook. Maar
wie begreep in Nederland iets van een
Indisch schilderij? Weet je waar ik ook
nog mijn geld mee heb verdiend, voor ik
met Arie trouwde? Met koken. Ik ben
dol op koken en zette een advertentie in
Het Parool "Kokki komt bij U aan huis".
Mensen belden, dachten dat ze een cate
ringwagen voor de deur zouden zien,
sloegen stijl achterover als ze mij zagen
met een wadjan onder de arm. "Ik kom
bij u thuis koken, kunt u meteen meekij
ken." Is er ooit
iemand in Nederland
geweest die op zo'n
manier eten leverde?'
Detail uit 'Jalan
Surabaya'. De beken
de 'kunst en kitsch'
antiekmarkt in
Jakarta. Yvonne
werkte twee jaar aan
dit stuk. Het is nog
bij haar te zien.
Wenskaarten
Yvonne: 'Ik heb altijd het gevoel dat ik
iets moet teruggeven aan het land dat
mij zoveel gegeven heeft in mijn jeugd,
Indonesië.'
In Jakarta, in het Erasmushuis - waar ze
natuurlijk ook geëxposeerd heeft - ont
vangt ze de Erasmuspenning. Ze besluit
aan de scholen die ze bezocht heeft al
44 ste jaargang - nummer 10 - april 2000
27
