Ed Brodie op de basgitaar, zingend in
de Night Club van het Mirama Hotel.
Links staat Franky Manangka die in
Surabaya woont. Op de drums, Danny
Jozal en op de keyboards, Soeyono.
Beiden wonen in Jakarta. Allen zijn ex-
schoolvrienden uit Surabaya.
enen kwamen wij in Malang en reden
naar hotel Graha Cakra aan de jalan
Cermai, achter de Katholieke kerk rechts
van de jalan Ijen. Hotel Graha Cakra
was vroeger een sociëteit gebouw. Toen
ik nog in Malang woonde, werden hier
Sinterklaasfeestjes en nog andere fuifjes
gehouden. En wat ik ook zo leuk vond,
was dat de eigenares van het luxe hotel,
een zekere May, afkomstig was uit
Dordrecht. Zij heeft een Chinese vader
en een Indische moeder.
Ik heb haar leren kennen tijdens onze
Surabaya-reünie in 1995, ook in het
Mirama hotel.
Na eventjes verder gelopen te hebben,
kwamen we aan bij mijn oude 'Boering
School', oftewel de concordante-school
met de bijbel. Maar het rare was dat toen
ik eenmaal voor mijn oude school stond,
ik me zo alleen voelde, zo eenzaam.
Ik keek om me heen, maar ik zag eigen
lijk niemand, behalve Inge dan natuur
lijk. Ik kreeg een brok in mijn keel en zag
bijna al mijn beste vrienden, mijn klasse
juffrouw en andere leerkrachten voor
me. Ik zag Arend Krans, Guus Bos,
Harrie Mambo, Franky Raas, Dolf
Theophilis, Guus Buutveld, Ernst en
Evert Klavert en Horst Zinke. Mijn
vriendinnen Sri Asmoeadji en Swatje,
mijn juffrouw, juffrouw Reinbold en juf
frouw Kwee.
Alles ging heel snel door elkaar heen. De
school zelf leek nog hetzelfde, alleen wat
oud en verpauperd, maar zag er heel
zielig uit, althans voor mij. Inge zag het
aan mij en vroeg heel zachtjes: 'Zullen
we verder gaan, schat?'
Toko Oen
Zonder haar een antwoord te geven,
pakte ik haar hand. We liepen verder
richting jalan Semeru waar de SMP
Kristen nog stond tegenover de sportvel
den. We rustten even uit in de bekende
Toko Oen. We dronken daar es Sjanghai
en aten een warme loempia die eigenlijk
niet zo lekker smaakte als de loempia's
van Inge of die van onze kennis Nora uit
Zoetermeer. Maar ja, sudah, je was in
Malang en het was er best lumayan,
toch?
Van Toko Oen staken we de weg over
langs de aloon-aloon naar restaurant
Marhen van Rachma en Handoko
(Hans van Leeuwen), een Indo uit
Surabaya. Zijn vader, meneer van
Leeuwen, was hoofd-inspecteur van de
politie in Surabaya en een heel erg stren
ge man. Zijn moeder, tante Erna, woont
nu nog in Heerlen. Leuk hè?
Natuurlijk schrokken ze altijd als we bin
nen kwamen. Zonder wat te zeggen,
gingen we het restaurant in en bestelden
direct nasi rawon. Maar hun serveersters
herkenden ons al, dus het werd echt
lachen in het restaurant!
Kali Brantas
Hans heeft een transportbedrijfje en rijdt
ook veel toeristen uit Holland naar
bekende plaatsen. Op een keer vroeg ik
aan Hans of hij ons wilde brengen naar
het graf van meneer Gabes boven
Pujon. Hij schudde zijn hoofd, keek me
aan en zei: 'Kamu itu, loh, Ed. Selalu
minta dingen die ik niet eens ken! Wat
en wie is dat, meneer Gabes?
'Meneer Gabes itu heeft de oorsprong
van de kali Brantas ontdekt. Ik was daar
ooit geweest met mijn ouders, broer en
zus en ik wil het nog een keer bezichti
gen, kalau jij mau en bisa?'
De volgende dag om precies negen uur
in de ochtend gingen we naar Pujon.
Wat was het die tocht daar naar toe toch
weer mooi, langs Batu, Selecta, Pujon.
En met heel veel vragen kun je toch alles
vinden in Java.
We moesten toch nog een eindje lopen
voordat we de oorsprong vonden van de
bekende kali Brantas. Het was daar koud
en vochtig en je rook de geur van mos.
Eigenlijk ligt het hoger dan de waterval
Coban Rondo. En heel stil en eenzaam,
bijna verborgen tussen het groen, lag het
graf van wijlen meneer Gabes, de ont
dekker van de oorsprong van de
Brantas!
Ik kreeg kippenvel van de kou of was het
van emotie. I don't know!
Van Gabes - Pujon gingen we naar
Selecta, het bekende zwembad in Batu.
Daar hebben we uiteraard ook weer
even gezeten en gegeten. Ook Selecta
was hetzelfde gebleven. Maar er is wel
bijgebouwd waardoor het er niet mooier
op is geworden.
Het was ongeveer half vier toen we weer
terug naar Malang gingen. Wat een
mooie dag was het weer geweest. Elke
dag genoten wij met volle teugen.
Maar elke dag kwamen we ook dichter
bij de datum van vertrek naar Schiphol.
In het begin vonden wij het heel erg,
maar naarmate je vaker naar Indonesië
gaat, des te meer waardeer je Holland
met je echte Indische vrienden, je kinde
ren die het zo naar hun zin hebben, en
je ouders die hier zo veilig leven, toch?
Natuurlijk wil je best langer blijven,
maar je plicht roept je weer terug.
Het is dan leuk eraan te denken dat je
aan het sparen bent om weer terug te
gaan, terug naar Oost-Java...
"INGET MATI" "AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
ADVERTENTIE
Begrafenis-
en Crematie- Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
EN ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren:
Frederik Hendriklaan 7 - Den Haag
Tel. 070 - 355 64 27 (drie lijnen)
44 ste jaargang - nummer 1 I - mei 2000
35
