Brieven
r m
i tr
k'f
V\>^\\v////iV4[
si ©i
s-» - 1
Deed me goed dat verhaal over Van
Arcken in Moesson van april. Jos van
Arcken was een sobat van Tjalie vanaf
Batavia al. 'Eindelijk heb ik een goed hor
loge,' zei Tjalie in 1968, 'bij Jos gekocht.
Geen gedonderjaag meer met opwinden,
hij loopt op mijn polsslag.'
'Dus maar zorgen dat je hart niet stil
staat,' zei ik. Een prachtige gouden
Omega met zo'n rekbare schakelband.
Heden is rustig en vredig van ons
heengegaan mijn lieve man, onze
zorgzame vader en opa
Jozef Gustaaf
van Asdonck
Garoet, (Ned.-Indië), f Utrecht,
9 augustus 1919 13 april 2000
E.A. van Asdonck-Karels
Kinderen
Kleinkinderen
Correspondentie-adres:
Beatrixstraat 22
3621 EW Breukelen
De crematie heeft inmiddels plaats
gevonden.
Duur? 250 gulden of zo, voor die tijd
veel, maar nu misschien wel tienmaal die
prijs.
Zes jaar later stopte Tjalie's hart en ook
zijn Omega. Ik liet hem om mijn pols
verder tikken en ook Tong Tong. Het hor
loge is nooit van mijn pols geweest. Gaat
alleen af onder de douche.
Herinner me opeens die ene keer in 1979
in Indonesië met Jack Poirrié en Koes
Soetjahjo op Madura in een guesthouse.
Ik met Koes op een kamer, Jack's kamer
lag een eind verder. De moskee vlakbij
riep de bewoners al om half vijf op tot
religieuze gedachten en omdat slapen
toch niet meer mogelijk was, ging ik maar
naar de mandikamer. Een waanzinnig
diepe mandibak, smalle rand en nauwe
lijks plaats om mijn Omega neer te leg
gen. Had ik eigenlijk in de slaapkamer al
moeten doen. En ja, natuurlijk gleed het
horloge het water in. Ik probeerde het te
grijpen, maar te laat, op de bodem lag
het. Ojee, het was niet waterproof. En
mijn armen bleken te kort. Jack! Jack was
langer dan ik en moest dus ook langere
armen hebben. In mijn kimono stoof ik
naar zijn kamer, bonsde op de deur.
'Help, mijn horloge ligt in het water.'
Zulke hulpkreten slaak je als een kind (of
een kip) aan het verdrinken is, maar god
dank was Jack nog te slaapdronken om te
beseffen waarvoor ik zijn hulp nodig had.
Gelukkig met zijn niet aflatend begrip
voor absurde situaties stak hij behulp
zaam zijn arm in het water.
'O, o, o, het is niet waterproofjammerde
ik.
'Nu wel,' zei Jack droog. Droger dan zijn
tot de schouder doorweekte pyjama
mouw. Tjalie's Omega is nog altijd mijn
dierbaarste bezit, Jos!
Lilian Ducelle, Den Haag
In her letter, published in Moesson of
April 2000 (page 4), Margaret Tedd-
Slocombe asks for information about her
uncle Harold E. Slocombe, who died in
South Celebes in the Pare Pare camp. I
regret only to be able to fill out two of the
four raised questions. Answers that I col
lected in the book Djoengkeng Ozvari.
Djoengkeng Ozvari 1977) is a collection
of stories written in Dutch by Rile
Valkenburg and based for a great part on
a testimony of reverend Anton Bikker, an
extraordinary brave Dutch campcom-
mander of the Macassar-, Pare Pare-,
Bodjong- and Bolong camps.
On page 331 in the above mentioned
book is mrs. Tedd's uncles' name stated:
'H.E. Slocombe, Australian merchant.
died at the age of 54 in the civilian Pare
Pare male camp on February 18th, 1944
- due to heart failure'.
On page 137 Bikker stated: 'The dece
ased of Pare Pare camp have been hur
ried in the Pare Pare general graveyard,
with exeption of some of them'. I presu
me that he referred 'with this exception'
to the body-remains of eight persons lul
led on October 19th 1944 during an
unfortunate mistake made by a squadron
of Australian bomber aeroplanes. An
unfortunate accident, due to the areal
view of the camp was a look a like of
Japanese military barracks. The remains
of the killed persons were burried in the
adjacent vegetable garden of the civil
camp.
On page 137 in the above mentioned
book is stated: 'All burials were executed
with Christian ceremonies'. Reverend
Bikker spoke the farewell speaches per
sonally and wrote them down. After the
war he personally took care that the
belongings and farewell speaches concer
ning the deceased were sent to the fami
lies.
Dik de Moor, Montfoort
PS
My father, Cees de Moor, was the lea
ding doctor in the civilian male camps in
South Celebes.
In Moesson van april stond op bladzijde 5
een ingezonden brief van mij, waarin ik
kritiek had op het Indisch Platform. Ik
vroeg de lezers om reacties. Inmiddels
hebben reeds velen gereageerd.
Zonder nu al op de details in te gaan, kan
gesteld worden dat wijwei unaniem steun
betuigd werd aan het gestelde. Unaniem
is men ook van mening dat wanneer er
gelden ter beschikking gesteld worden
aan de Indische gemeenschap, deze ten
goede dienen te komen aan de individu
ele personen die daar recht op hebben en
niet aan projecten.
Naast de beantwoording van de gestelde
wagen werd door diversen aanvullende
informatie verstrekt over hun persoonlijke
ervaringen met het Indisch Platform (IP).
Wat de Indische gemeenschap als geheel
nog steeds onderschat, is het feit dat wan
neer zij niet reageert en haar stem niet
laat horen, zelfs een IP met al haar moge
lijk goed bedoelde initiatieven niet kan
weten wat men wil.
De regering stelt namelijk dat het IP het
enige aanspreekpunt van de Indische
gemeenschap is. Dat het IP geen reke
ning houdt met en geen verantwoording
moessQn
#i
De inhoud van Je ingezonden brieven
valt buiten de verantwoordelijkheid van
de redactie.
Omega van Jos
ADVERTENTIE
I Iarolcl Slocombe (2)
Reacties Indisch Platf orm
4
