Ook geen
duidend gulden
voor trouwe dienst
If
.vamerad®'1
Tekst: Max de Wilde de Ligny
de beurt was om mijn soldij op te halen,
ben ik niet op komen dagen. Ik hoorde
mijn naam verscheidene malen omroe
pen, maar ik hield me schuil. De volgen
de dag moest ik bij de kapitein op
rapport komen en werd mij uitdrukkelijk
bevolen om mijn soldij alsnog in ont
vangst te nemen. Enfin, het zou niet bij
deze ene keer blijven dat ik met de mili-
Ilet verraste me zeer om een foto
van mezelf in Moesson van april
tegen te komen, daterende uit
mijn eerste diensttijd gedurende
de vakantiemaanden juni-juli
IQ41. Iksti ideerde toen aan de
II1 te Bandoeng.
Onze legerplaats was in
Schietbivak Soemowono. Zoals
te zien is, heb ik dezelfde serie
foto's uit die tijd, waar we een kwartje
per dag als soldij kregen voor onze dien
sten voor vorst en vaderland. Er moest
voor de ontvangst van het wekelijks soldij
een hele ceremonie worden opgevoerd.
Toen ik voor de eerste keer aan de beurt
was, moest ik weer rechtsomkeert maken
en als laatste terugkomen, omdat ik vol
gens hen voor het geld gesalueerd had in
plaats voor de sergeant die het geld
moest uitbetalen. Ik was toen zo kwaad
over dat stomme gedoe, dat ik besloot
om die 1 gulden 75 niet meer in ont
vangst te nemen. Ik had voldoende geld
van mijn ouders meegekregen om die
twee maanden goed door te komen.
Toen ik die middag als laatste weer aan
het eiland Shikoku in een kamp terecht
kwamen.
Na ruim drie jaar als krijgsgevangene
zwaar lichamelijke arbeid te hebben ver
richt, kwam eindelijk de bevrijding op 15
augustus 1945. We werden door de
Amerikanen naar Manilla getranspor
teerd, waar we door goede voeding weer
op krachten begonnen te komen. .We kre
gen toen van de Amerikanen wat zakgeld.
Ongeveer twee maanden later werden wij
naar Balikpapan getransporteerd en kwa
men weer onder commando van het
KNIL. Dus geen soldij.
Na drie maanden werden wij via
Makassar en Ambon in een tentenkamp
Schietbivak soemowono
taire regels in botsing kwam.
Benadeeld
Ik voel mij door de Nederlandse regering
bijzonder benadeeld, niet alleen geduren
de de oorlogsjaren, maar ook in de jaren
daarna. Hieronder volgt een kort relaas
van mijn ervaringen in deze.
In september, oktober en november
1941, kon ik weer mijn studie aan de TH
voortzetten. Maar in december moest ik
weer de dienst in vanwege de algehele
mobilisatie. Ik werd toen als hospik inge
deeld in het 11de bataljon infanterie te
Meester Cornelis. We werden op diverse
kustplaatsen in West-Java ingezet om met
een handjevol soldaten een paar duizend
Japanners tegen te houden. Toen het
KNIL voor de Japanners capituleerde,
werden wij via diverse krijgsgevangen
kampen (Soekaboemi, Tjimahi, Glodok,
Changi-camp in Singapore) naar Japan
geffansporteerd waar wij in Niihama op
te Piroe op het eiland Ceram gedeta
cheerd. Op het schiereiland lagen toen
nog twintig duizend Japanners. In onge
veer vier maanden tijd, moesten wij de
evacuatie van de Japanners bewerkstelli
gen, die door de Amerikanen met
Liberty-schepen naar Japan werden
teruggebracht.
moessQn
!n de slaapbarak
M»jn "bedstede"
In dé slaapbarak
36
