een charmeur bij uitstek die zijn grootste
vijand voor zich kon innemen, tegenstel
lingen kon overbruggen en mensen tot
elkaar kon brengen. Zijn sterke kanten
vormden echter tegelijkertijd zijn zwaktes.
In alles wat hij deed, was hij volgens
Giebels een vrijpostig mens die geen
maat wist te houden en de grenzen van
betamelijkheid voortdurend overschreed.
Soekarno was een entertainer die er een
sport van maakte om mensen - met
name diplomaten - te plagen. Soekarno
zelf vergoelijkte zijn Pietje-Belgedrag door
te stellen dat hij een gevoelsmens was, die
ingaf wat zijn emoties hem vertelden.
Giebels schetst Soekarno als een hedonist
pur sang. Slechts dat wat de president
prettig vond, waar hij in geloofde gaf hij
- zij het veelal korte tijd - zijn volle
aandacht. Hij wenste te krijgen waar hij
zijn oog op had laten vallen, of het nu om
schilderijen, vrouwen of om de macht
ging en meende zich als staatshoofd meer
te kunnen veroorloven dan wat een
gewone sterveling was voorbehouden.
Aanzien, prestige, erkenning en
excelleren in datgene waarin hij goed was
- Soekarno was een begenadigd spreker -
daar draaide het om bij hem.
Soekarno in 1951.
Foto uit
Bob Flering,
Soekarno.
Architect van
een natie.
46 ste jaargang - nummer 5 - november 2001 11
