Asha Grave is net 41 jaar oud
als hij in een depressie belandt.
Van het ene op het andere
moment stort zijn privé-leven
met een denderende klap in
elkaar. Om onbegrijpelijke rede
nen beëindigt zijn vriendin plot
seling hun relatie. Sindsdien
heeft Grave ontdekt hoe zeer
zijn Indische achtergrond onbe
wust zijn leven heeft beheerst.
door Asha Grave
Daar zat ik met de jaarwisseling.
Weliswaar op een feestje
omringd door vrienden, maar ik
voelde mij op dat moment van God en
iedereen verlaten. Van binnen voelde ik
voor het eerst in mijn leven een gapende
leegte. Als iemand mij vorig jaar zomer
verteld zou hebben dat ik aan het einde
van dat jaar in een depressie zou gera
ken, zou ik diegene ter plekke voor gek
hebben verklaard.
Achteraf ben ik blij dat ik mijzelf heb
toegestaan de pijn en het verdriet te
ervaren en mijzelf de tijd heb gegeven
dit te verwerken. Ik ben gelukkig niet
gevlucht in een vakantie of een volgende
relatie. De tijd die ik nodig had om uit
mijn depressie te komen, heb ik gebruikt
om op zoek te gaan naar antwoorden op
allerlei levensvragen. Wie ben ik, hoe
kan ik gelukkig zijn, wat is echte liefde
en hoe kan ik van het leven genieten?
Sinds ik de antwoorden op deze vragen
heb gevonden, ga ik bewuster door het
leven.
Nadat het tussen ons definitief over was
en ik in het nieuwe jaar langzaam in een
diep moeras wegzakte, maakte ik op
advies van een vriendin een afspraak
met een psycholoog. De psycholoog gaf
mij het boek Getting the love you want
van Harville Hendrix mee en wat ik
daarin las, sloeg bij mij in als een bom.
Volgens Hendrix word je verliefd op
iemand die qua karakter lijkt op je
ouders en de negatieve karaktereigen
schappen van je ouders zijn daarbij het
belangrijkst. Tijdens de opvoeding door
de ouders ondergaat ieder kind krenkin
gen. Dat kunnen grote en kleine kren
kingen zijn, maar herhaaldelijke kleine
opvoedkundige terechtwijzingen 'voor je
eigen bestwil' kunnen al ernstige kind-
wonden veroorzaken: jongens mogen
niet huilen, die moeten flink zijn!
Meisjes mogen niet boos zijn, die moe
ten lief zijn! Ga niet te ver buiten spelen,
want dat is gevaarlijk. Mama heeft nu
geen tijd voor je, ga zelf maar wat spe
len. In deze situaties ontbreekt dan de
ruimte voor het kind om zijn gevoelens
te beleven. Een kind verdringt dan zijn
behoeften aan liefde, respect, weerklank
en autonomie en past zich aan. Dit ver
hindert het kind zichzelf te zijn en zo
iemand zal later, zonder het te weten, in
zijn verleden leven. Onbewust staat 'het
helen van de kindwonden' voortdurend
op haar of zijn agenda. Onbewust pro
beerde ik mijn kindertijd terug te creë
ren.
Na het lezen van het boek Het drama
van het begaafde kind van Alice Miller,
een ander boek dat de psycholoog mij
adviseerde, werd het mij geheel duide
lijk. De kindwonden, die ik als resultaat
van mijn opvoeding heb opgelopen,
bepaalden een groot gedeelte van mijn
gedrag. Het besef drong langzaam tot
mij door dat ik - zonder het te weten -
intens verliefd op deze Amerikaanse
vrouw was geworden, omdat zij qua
karakter sterk op mijn moeder leek. Zij is
eveneens passief, gesloten, weinig affec
tief en kan mensen moeilijk vertrouwen.
Onbewust probeerde ik als het ware
mijn kindertijd terug te creëren om mijn
kindwonden te helen. Specifiek probeer
de ik op die manier alsnog de warmte en
liefde te krijgen, die ik op een dieper
emotioneel niveau gemist had.
Indisch verleden
Mijn moeder op haar beurt was ook een
slachtoffer van haar kindertijd. Letterlijk
een oorlogsslachtoffer, want zij was zes
jaar oud toen de Japanners haar vader
afvoerden naar de mijnen in Nagasaki.
Als meisje van zes kon zij tijdens de oor
log nergens naar toe met haar gevoelens
van onzekerheid, woede en angst. Op
jonge leeftijd heeft zij geleerd haar emo
ties in te slikken en niets te voelen. Zij
heeft zich aangepast, geleerd om niet
zwak te zijn en niemand te vertrouwen.
Het is natuurlijk van levensbelang om
niet zwak te zijn tijdens deze perioden
van overheersing, eerst door de
Japanners en later door de Indonesiërs.
Alles bij elkaar hebben deze onzekere tij
den een enorme impact gehad op haar
ontwikkeling in een belangrijke fase van
haar leven, van haar zesde tot haar elfde
jaar.
Mijn moeder en ik waren afgelopen
moess©n
De pressie van
14
