Herken ning'
Ik wilde Indonesië wel altijd
een keer bezoeken. Ik wilde
het land van mijn ouders, het
land van de verhalen wel van
dichtbij bekijken. En dat
gebeurde kort geleden. Onze
reis voerde van West-Java
naar Oost-Java. Afwisselend
bezochten we plaatsen waar
mijn ouders hebben
gewoond en toeristische
gebieden. We hadden de
beste gidsen die we ons kon
den wensen: mijn ouders
zelf. Elk stukje Indonesië had
een verhaal: een persoonlijk
verhaal, een cultureel ver
haal, een verhaal over eten,
over normen en waarden. En
elk verhaal op zich geurrijk
en kleurrijk. Ik probeerde alle
beelden en verhandelingen te
observeren, te onthouden,
maar het was zo ontzettend
veel. Het was indrukwek
kend, mooi, intens, soms met
een vreemd soort herken
ning, maar vooral een feest.
Indonesië begon voor mij te
leven.
De kleuren van Indonesië
waren net zoals op de foto's
en in de boeken die ik thuis
had gezien. Ze waren zelfs
nog mooier! We reden met
een busje over lokale wegen
en overal om ons heen was
die harmonie tussen mens en
natuur, van beeld en gevoel.
De sawa's aan onze linker-
door Diana Stout
Tot voor kort
had ik nooit gedacht
dat ik anders was.
ik beschouwde mezelf
als een Nederlands meisje
in een Nederlandse
omgeving.
Mijn hele leven
hen ik al hier.
ik hen hier
geboren
in 100$ v
opgegroeid. w j
Dat mijn j itójf
ouders "ïSÉÜPÏ
Indisch waren,
was voor mij
op zich niets bijzonders.
Dat waren ze hun hele leven al.
Dat ik er Indisch uitzag
was logisch, door mijn afkomst.
Dat ik Indisch opgevoed werd,
was voor mij niets speciaals.
De normen en waarden waarmee
ik werd groot gebracht,
waren vanzelfsprekend.
I ot voor kort...
Indonesië en Nederlands-
Indië kende ik uit verha
len. Mijn ouders en mijn
familie waren er geboren en
hadden er gewoond. De
foto's van mijn ouders en
grootouders kon ik dromen.
Het waren foto's uit de jaren
dertig, veertig en vijftig.
Vergeelde foto's, van opa en
oma tennissend op blote voe
ten, tamarindebomen op de
achtergrond. Of van de fami
lie op de veranda. Er straalde
een bepaalde ontspannen
heid vanaf, alsof tijd er niet
toe deed. Hun wereld en
mijn wereld leken geheel niet
op elkaar. De levensstijl, de
omgeving en de kleuren
waren zo wezenlijk anders
dat de foto's geen levendig
beeld bij mij opriepen, maar
alleen warme gevoelens voor
degenen die waren vastge
legd.
moessQn
TWee culturen in mijn
14
