door Henk de Gelder
Zoals elk jaar zou oom Koos
Oud en Nieuw bij ons vieren.
Het was een vaste gewoonte
geworden van onze vrijgezellen-
oom. Op Oudejaarsdag de jaar
lijkse autorally met vrienden
rijden, na afloop thuis siram-
men, en tegen de avond van
boven Bandoeng afzakken naar
ons buis vlakbij bet Oranjeplein
met Hotel Lux Vincet.
Gezamenlijk baalden we dan
berinneringen op aan bet afge
lopen jaar.
Ik had een band met oom Koos. In
zijn royale huis stond een grote
staande klok, waarvan ik het statige
tikken beluisterde door mijn oor tegen
de houten kast te drukken. En dan onze
interesse voor auto's. Op mijn verjaar
dag kreeg ik van hem metalen mini-
afmetingen van echte automodellen. Ik
meen Dinky Toys. In ooms zitkamer
hing zijn trots: een grote foto van de eer
ste sportwagen waarmee hij een prijs
won. Er zat een mooie rondgebogen
metalen lijst omheen. Ik mocht bij hem
thuis ook spelen met zijn jachthond
Vlokje. Ik mocht oom Koos.
Voorspelling
De dag voor Oudjaar gaat de telefoon.
Mijn moeder neemt op en oom Koos
meldt zich opgewonden aan de lijn:
'Corrie, moet je horen. Ik heb me laten
overhalen om naar een bekende helder
ziende te gaan. Zij doet voorspellingen
aan de hand van je foto. Zij voorspelde
me dat ik voor Nieuwjaarsdag zal over
lijden aan een auto-ongeluk! Wat moet
ik doen?'
Moeder grinnikte. Ze wist dat oom
Mijn zusje in de Nassaulaan, Bandoeng 1939. Foto: Henk
de Gelder.
Koos een beetje bijgelovig was. Hij zou
bijvoorbeeld nooit naar een voorbijtrek
kende begrafenis kijken. Moeder dacht
na en zei toen laconiek: 'Nou, blijf dan
een paar dagen binnenshuis.' 'Ja, maar
morgenmiddag rijd ik mijn jaarlijkse
rally met mijn sportwagen. En 's avonds
kom ik toch weer naar jullie toe!'
Een probleem, maar moeder nam snel
een beslissing. Ze voelde dat oom Koos
de zenuwen had en rally-rijden nu niet
verstandig zou zijn.
'Oom Koos, wees verstandig en sla deze
ene keer je rally af. Blijf deze keer
Oudejaarsdag en Nieuwjaarsdag rustig
thuis. We kunnen elkaar toch op 1 janu
ari telefonisch gelukkig nieuwjaar toe
wensen?'
'Ja, ja.' Na wat gepru4tel besloot oom
Autobumpers
Die Oudejaarsavond
aten wij als altijd lekker
laat studentenhaver en
ik mocht een beetje
bisschopswijn drinken.
Precies 's nachts om
twaalf uur belde moe
der oom Koos op voor
een gelukkig nieuw
jaarswens...
Ring! Ring!... Er werd
niet opgenomen.
'Is zeker maar gaan sla
pen, mompelde moe
der.'
Ze ging, toch niet
gerust, naar bed.
De volgende morgen
stond ze al vroeg bij de
telefoon om Koos te
bellen. Ring! Ring!...
Geen reactie. Dan ga
ik er maar even heen, dacht moeder
Corrie. Even later reed haar auto de
straat uit naar de buurt waar oom Koos
woonde. Voor zijn woning in de grote
tuin stond de huisjongen: 'Njonja, njon-
ja, kom binnen naar de toean!'
Corrie nu toch ongerust, stapte uit en
kwam op de drempel van de zitkamer
Vlokje tegen die piepend heen en weer
draaide. 'Ssst, Vlokje!' Op de bank zat
voorover gebogen oom Koos. Dichterbij
gekomen, behoedzaam gevolgd door de
djongos, ziet Corrie dat boven de zit
bank de grote autoplaat van de muur is
gevallen. De hele haak is eruit! Een hoek
van de omlijsting stak in ooms hoofd
boven zijn rechteroog. Oom Koos was
dood. De lijst leek op ijzeren autobum
pers.
Koos haar raad op te
volgen. Oom Koos
kwam deze
Oudejaarsavond niet
bij ons.
46 ste jaargang - nummer 6 - december 2001
Nasilo,
oom Koos
29
