'Ozzi Williams was onder de indruk van
onze manier van spelen. "I don't believe
that you guys make this sound with just
those people on stage", zei hij en wilde
ons naar de Verenigde Staten halen. Hij
zou voor optredens zorgen en we zou
den in de show van Ed Sullivan komen.
Dat is uiteindelijk niet gebeurd.
Zeg niet dat het mijn schuld is. Er was
iets wat ons tegenhield. In het boek dat
verschijnt, kunnen de mensen de echte
reden lezen. Het had vooral te maken
met vriendschap en keuzes die ik in mijn
leven heb gemaakt.
Ik denk ook dat het een beetje onze
mentaliteit is. Wij pikken het niet als
iemand tegen ons zegt: je moet het zo en
zo doen. Wij willen geen perintah
(opdracht) uitvoeren. Later pas besefte
ik dat het niets te maken had met dwang
en dat het overal zo ging. Maar wij kwa
men net uit Indonesië, we begrepen dat
niet. Wij zijn Indo's, hadden niet
voldoende lef toen, maju-mundur
(aarzelen)
Erkenning
'In 1964 breken de Beatles door. Met
een bezetting van twee gitaren, een bas
en een drum. Ik zeg niet dat ze dat van
ons hebben, maar ze hebben ons wel
gezien. Hoe val je op tussen al die ande
re bandjes? Nou, wij liepen allemaal met
zo'n kuif als Elvis. Als iemand bij ons
zou komen met zijn haren in een pony
gekamd? Dat kon gewoon niet!
Nee, met kuif, kraag omhoog speelden
we ónze eigen muziek.
De Beatles kamden hun haar naar
voren, droegen gewone kleding en speel
den hun muziek zoals het hen was opge
dragen. Ik heb niet meegedaan aan de
Beatlesrage. Toen wij in 1965 in Israël
speelden voor vijfendertigduizend man,
heb ik alleen Elvis-repertoire gezongen.
Ik ben Elvis altijd trouw gebleven, zelfs
al zei men tegen mij dat ik met mijn tijd
mee moest gaan. En wat blijkt? De
Beatles waren op een gegeven ogenblik
weg en Elvis kwam terug.
'In Duitsland zeggen ze tegen me: "Sie
sind ein Vorbild für viele Musiker." Ik
weet dan niet goed hoe ik moet reage
ren. "Wenn Sie meinen...", antwoord ik
dan. Het gaat toch om de Tielmans: ik
samen met mijn broers en mijn zusje.
Dat zijn mijn wortels, mijn kern.
Ik heb ook veel erkenning gekregen in
Nederland. 'Grondlegger van de pop in
Nederland', 'Koning van de Indo Rock'
hebben ze mij genoemd. Ik ben daar wel
trots op, als Indo. Ook veel Nederlandse
artiesten hebben gezegd dat ze veel naar
mij hebben gekeken. Jan Akkerman bij
voorbeeld en Lee Towers en Herman
Brood. Herman Brood respecteerde alles
wat Indisch was, wij waren heel close.
Hij was een groot kunstenaar en artiest.
Het gekke is dat ik er niet veel moeite
voor heb gedaan. Ik deed gewoon mijn
werk. Als ze mij in het buitenland vroe
gen wat ik deed zei ik: "I am a Dutch
recording artist". Als ik in Australië zou
zeggen dat ik een Indorocker ben, zou
den ze dat verkeerd begrijpen en Indo
zien als een afkorting voor Indonesisch.'
Eigen sound
'Ik ben er niet voor om jonge muzikan
ten te vertellen hoe ze moeten spelen. Ze
moeten vrij zijn om hun eigen stijl te
ontdekken. Elke generatie heeft zijn
eigen muziek. Speel maar en bouw aan
je eigen sound. Eén ding zeg ik wel: je
moet spelen met je hart. Wees zelf cre
atief. Ze vragen mij wat ik van house
muziek vind en van Guns 'n Roses. Dat
wordt nu vaak afgekraakt, maar ik ken
jullie gevoel, zeg ik. Zo ging dat destijds
ook met Rock Roll. De jeugd moet je
loslaten en hun eigen keuzes laten
maken. Het mooiste is natuurlijk als ze
meer genres mooi vinden. Ik ben blij als
jonge mensen nog Rock Roll willen
spelen. Voor mij is Indorock een
gerespecteerd iets waar je niet sembrono
(onvoorzichtig) mee om moet gaan.'
Andy Tielman is een artiest die al ruim
vijftig jaar optreedt. Een paar hoogte
punten: deelname aan een Duits
Schlagerfestival in 1966 met het num
mer 'Wanderer ohne Ziel', waar hij
zesde wordt. In dat jaar wordt 'Little
Bird' (Klein vogellijn) een hit in
Amerika. Tournees door Azië in 1981
en door Australië, Hawaï en Nieuw-
Zeeland in 1986. Bijna ontelbaar zijn de
podia in Zwitserland, Oostenrijk,
Duitsland waar hij heeft gestaan.
Er is een moment geweest dat het hem
allemaal te veel is geworden. Hij breekt
zijn tournee af en verdwijnt uit beeld. En
komt terug.
'Na een nieuwe start waren er een aantal
gebeurtenissen in de familie, waaronder
de dood van mijn zusje Jane, waardoor
ik het opnieuw bijna heb opgegeven.
Dat was in 1993. Het jaar daarop over
leed Loulou en in 2000 Ponthon. Zelfs
de muziek kon mij niet troosten. Maar
toen Carmen mij vertelde dat ze zwan
ger was, werd ik wakker. Het gaat nu
weer goed met mij. Ik heb het allemaal
aan mijn vrouw Carmen en mijn doch
ter Lorraine te danken.'
Er komt een cd uit in de Verenigde Staten,
geproduceerd door zijn trouwe fan uit
1971, Ozzi Williams. De cd heet The
winner takes it all'. Het boek met het
levensverhaal van Andy Tielman komt
waarschijnlijk volgend jaar uit. Vérder gaat
hij binnenkort voor een televisiespecial naar
Oostenrijk en volgen optredens in
Thailand. Andy Tielman treedt op 16
februari 2002 op in de Groenoordhallen in
Leiden. Voor boekingen van Andy Tielman
kunt u terecht bij muziek- organisatie
bureau Première, Johan Huizingalaan
294, 1065 JN Amsterdam, tel. 020 - 614
20 33, fax 020 - 615 46 56 of
info@premiere. nl
moessQn
12
