Wakker
Een echte Indische tempo doeloe foto. De foto is in 1901 in Bondowoso genomen.
Het is de familie van mijn vader, Adriaan Egter van Wissekerke. Hij is de jongen
met de cello, toen 17 jaar.
Staand van links naar rechts: 1 George van Gessel, 2 Oom Frits Wijnen Riems,
3 Manrits Egter van Wissekerke, 4 Lotje van Gessel, 5 Job Engelken, 6 Pa WC. van
Gessel, 7 Nelly Corbet, 8 H.C.E. van Gessel, 9 Ietje Stoentraan, 10 Henry Egter van
Wissekerke, 11 Pip Frederiksz, 12 Nicolet Corbet, 13 Herman Egter van
Wissekerke, 14 Joa Walbeen, 15 Liesje Wijnen Riems, 16 Louise MacGillavry,
17 Stok 18 Friedje Wijnen Riems (later weduwe Hondius),
19 Kees de Ruyter de Wildt.
Zittend van links naar rechts: 20 Adriaan Egter van Wissekerke, 21 Ma C.E. van
Gessel, 22 Oud-tante Nelly Ledeboer, 23 Tante G.A. van Wijnen Riems.
Djongkok: 24 kokkie (die zalig kon koken), 25 Jantje Wijnen Riems, 26 Frits
Wijnen Riems jr., 27 Leo Wijnen Riems, 28 Vrouwtje Wijnen Riems, 29 Nettie
Wijnen Riems, 30 WC. van Gessel jr.
kon zien. Verder droeg hij een gedra
peerde hoofddoek van dezelfde batikstof
als de sjerp - dat het batikstof was besef
te ik pas op veel latere leeftijd. Die man
zat in djongkok-houding met zijn armen
om zijn knieën. Ik bleef wakker en was
helemaal niet bang.
Toen mijn ouders thuis kwamen riep ik:
'Mam!'
'Hé', zei mijn vader, 'hoe kan dat? Zij is
wakker.'
Mams vroeg: 'Waarom ben je wakker,
heb je gedroomd, heb je gehuild, heb je
pijn?'
Alles beantwoordde ik met nee. Die
oude man zag ik niet meer. Ik kreeg een
slok water uit een kendie en sliep weer
als een roos. Dit herhaalde zich meerde
re keren en paps stelde mams de vraag:
'Vind je het niet vreemd dat zij altijd
wakker is als wij thuiskomen?' - Ik hoor
hem nu nog die vraag stellen.
Nooit heb ik over dit voorval gesproken
met mijn ouders. Als klein kind dacht ik
er niet over, omdat het gewoon niet in
mijn kinderhoofd op kwam om daarover
te vertellen. Ja, ik zag een oude man,
maar hij deed niets en ik had geen
angst-gevoel, dus dat was toch niets
ergs?
Fuiven
Wat ik mij nu afvraag is: Was die oude
man een djaga roemah en wat is dat dan
precies? Of was hij een engel, gemani
festeerd in een menselijke gedaante en
heeft hij de opdracht gekregen van een
hogere macht om op twee Heine ldnde-
ren te passen? Wie weet!
Vele jaren later, wij woonden toen in
Malang, zag ik in een foto-album van
mijn vader de foto's die genomen wer
den toen zij in Palembang aan het fuiven
waren. Dansend met hoedjes op en toe
ters en bellen. Maar geen moment
kwam het bij mij op om mijn vader te
vertellen over die oude
man, terwijl ik het mij
nog heel goed wist te
herinneren. Nog steeds
herinner ik mij alles als
de dag van gisteren, 75
jaar geleden!
Twee kleine kinderen
met hun lieve
moeder in Palembang.
Links met
kepala goendoel:
Helene Hornung.
46 ste jaargang - nummer 7 - januari 2002
15
