Xr!
I
moessQn
door mevrouw J. C. Maas
Deze foto's zijn van een expeditie op het
vaste land van Borneo onder leiding van
majoor Van rigt. llz woonde destijds op
Iarakan. Aangezien er niemand na mij is
ik hen QO jaar geef ik de foto 's maar aan
Moesson.
Majoor Van Trigt nam zieke Dajaks mee naar het
militaire hospitaaltje om ze daar te proberen te
genezen. Sommigen van hen waren lopend
patiënt en liepen er vrij rond. Op een dag kwam een
Dajak de dokter vertellen dat hij een man had gezien die
een baby verwachtte. De 'zwangere' man was meneer
Wolsink, magazijnmeester, die motor reed. Zijn dikke
bierbuik rustte op de benzinetank van de motor. Hij was
niet getrouwd, maar had een njai, die zijn overhemden
voor die dikke buik keurig had aangepast.
Op een zaterdagavond, terwijl wij aan het feestvieren
waren in de sociëteit IDO (In De Olie) - ik geloof ter
gelegenheid van de verjaardag van koningin Emma -
vloog een boortoren in brand. Aangezien toen nog niet
bekend was hoe je een oliebron kundig moest blussen,
was het gebruikelijk hem vanzelf uit te laten branden.
Zaterdagavond half tien was hij in brand gevlogen en het
duurde tot zondagmiddag één uur. Toen was de bron
vanzelf met zand dicht gelopen en het vuur gedoofd. Het
Pamoesian boorterrein lag dicht bij de woonwijk, en alles
was dus zwart van het roet. Dit gebeurde allemaal voor
eind 1931, want toen werd mijn vader - hoofd van de
politie (toean skout) - overgeplaatst naar Teloek Bajoer in
het binnenland van Borneo.
Voordat ons gezin in Tarakan belandde, hadden wij vijf
jaar in Soerabaja gewoond, en toen verhuisden we naar
Djokja. Begin 1928 gingen wij met Europees verlof naar
Amsterdam. Na terugkeer hoorde mijn vader dat hij op
Tarakan geplaatst was. Dat was een geweldige afknapper
na zo'n fijne tijd in Amsterdam, met de Olympische
Spelen, live-optredens van Josephine Baker en de musical
Hallo California met Emile van den Bosch. Om daarna te
belanden in een slecht onderhouden passangrahan in
Tarakan, dat was wel even wennen!
De controleur, hoofd van het plaatselijk bestuur, was
ongehuwd. Later, toen er een gehuwde controleur kwam,
heeft zijn vrouw de passangrahan laten opknappen en op
venduties behoorlijk meubilair gekocht. Hoewel ik eerst
zat te huilen - ik was toen net achttien jaar en wilde de
wereld zien, niet Tarakan - heb ik er toch een hele fijne
De brandende o
Tarakan1930.
p het Pamoesian boort err
Pamoesian boorterrein na de brand
I
