Gouden Handen
Me li tat ions
from Florida
Iemand zei eens van een doekoen pidjit: '/Ie heeft gouden handen
Vond ik een keetje overdreven gezegd, maar die mening zou verande
ren. Wanneer m'n moeder migraine had, werd de nènèh pidjit geroe
pen. /.e woonde in de kampong achter ons, was oud, maar had
oersterkte handen.
Allereerst werd er wat olie op
een theebordje naast haar
neergezet, dan kon het pidjit-
ten beginnen. De nek en schouders
werden onder handen genomen, en
ma vond dat dat alleen al verlichting
bracht. Het voornaamste kwam wan
neer op deskundige wijze het hele
hoofd werd gemasseerd met de vin
gertoppen. Vervolgens wikkelde de
masseuse een strengetje haar om de
wijsvinger, masseerde met duim en
lange vinger de haarwortels, en met
korte beweging werd de streng
omhoog gerukt. Op dit punt beland
stonden we ons te verbazen over het
'tjetot' geluid dat deze beweging ople
verde. De procedure werd daarom
ook tjetotten genoemd. Mijn moeder
zwoer erbij, haar hoofdpijn was dan
veel minder, zei ze. Nu weten we dat
het de bloedsomloop bevordert en de
hoofdpijn daardoor inderdaad ver
licht.
Masoek angin
Nog drastischer maatregelen werden
er genomen wanneer het een zaak
van masoek angin - kou gevat heb
ben - betrof. Dan kwam er een jene
verglaasje aan te pas, waarvan de
rand was gedoopt in kajoe poetih
olie. Met het glaasje wreef de doe
koen pidjit over je schouder en liet
vuurrode strepen achter op de huid,
het beste bewijs dat je inderdaad
masoek angin was geweest maar dat
de kou er nu uit was gekerok. Wat
een opluchting. Vele jaren later werd
ik eens gekerok en moest de volgende
dag naar de dokter die zich dood
schrok en wou weten waar die paars
rode strepen op m'n schouders
vandaan kwamen. Mijn uitleg werd
heel sceptisch bekeken! Ik ben vast
niet de enige die dit overkwam, ik
weet zeker. Ook Pa liet zich geregeld
pidjit met Obat Matjan of met
Sloan's die je al van mijlenver kon
ruiken. Wij kregen ook een kort
beurtje, klein als we waren moesten
we er het onze van weten. Tussen de
bezoeken van de doekoen pidjit door
liet m'n vader ons op z'n rug lopen.
De kleine voetjes schenen hun werk
heel goed te doen, want we moesten
maar blijven heen en weer lopen op
Pa's rug en kuiten en gleden er soms
met een plof af.
Day ol beauty
In Holland moesten we de doekoen
pidjit missen, wat niet wegnam dat
we vaak genoeg Obat Matjan roken
in de tram! Hier in Amerika hadden
we het veel te druk om over masseren
te denken en we werkten ons hoe lan
ger hoe meer in een spierenknoop,
zonder verlichting in zicht. Tot er in
de laatste jaren hoe langer hoe meer
massage clinics het daglicht zagen. Er
zijn scholen waar je de kunst van het
masseren kunt leren en je leunt
cadeaubonnen kopen voor een pidjit-
tan. Je kunt naar een luxueuze Spa
waar je wordt verwelkomd door een
therapeut die je naar een stoombad
leidt, je een manicure, een pedicure,
een haarshampoo, en tenslotte een
uurtje massage therapie geeft. Zo'n
complete day of beauty kost 115. Je
zal zo'n cadeau krijgen! Na al die
jaren van wel doekoen pidjit en toen
niet meer, heb ik een masseuse met
een reeks diploma's speciaal gericht
op medische massage. De migraine
van Ma leeft namelijk in me voort.
Janine met - wat ik toen zo overdre
ven gezegd vond - gouden handen,
masseert m'n hoofdpijn weg en
maakt dat ik me gloednieuw voel.
Van nu af aan staat een bezoek aan
haar elke maand op de kalender, heb
ik mezelf beloofd.
Dodol
Onlangs las ik met verbazing dat er
nog een andere manier is om je stress
de baas te blijven. Er is ergens in de
staat Massachusetts een mail (over
dekt winkelcentrum) waar middenin
een soort machien staat die op een
ijzeren long lijkt. In 't bijzijn van hele
drommen winkelende mensen stap je
er (gekleed!) in, ga je op je buik lig
gen en word je als een dodol inge
pakt in dik plastic. Je hoofd is het
enige lichaamsdeel dat vrij blijft en
ook nog een hand waarmee je straks
knopjes moet hanteren. Wat is dit
nou allemaal? Het blijkt een toestel te
zijn voor watermassage. Met de
knopjes kun je de intensiteit van het
water regelen en 't laten neerkomen
waar je maar wilt op je moede lijf. Je
krijgt een oortelefoon en kan erbij
naar muziek luisteren. Tjoba! Het
kost je tien dollars voor tien minuten,
waarna je helemaal opgefrist - en
misschien onder het gejuich van de
nontonners omdat je heelhuids uit 't
gevaarte bent gekropen - verder kunt
gaan winkelen. Stel je zoiets voor in
de Passage in Den Haag! Ik zei het al
eens eerder, we leven in a brave new
world. Persoonlijk hou ik me maar bij
Janine, waar geen machine tegenop
kan en, eerlijk is eerlijk, zelfs onze
oude nènèh pidjit niet.
46 ste jaargang - nummer 8 - februari 2002
33
