Brieven
Zakj e met zand
Graag wil ik reageren op het interview
met de schrijfster Yvonne Keuls dat in
Moesson van december is afgedrukt. De
schrijfster vertelt daarin over een zakje
met aarde van haar geboortegrond. Haar
moeder had dit meegenomen toen het
hele gezin uit Indië wegging. Pas na een
reis naar Indonesië is het zakje veel voor
Yvonne Keuls gaan betekenen. Dit her
innert mij aan mijn reis naar Kamaishi
in Japan. Mijn vader is hier in 1945 in
een gevangenenkamp overleden. Het
kamp werd enige tijd later gebombar
deerd door de Amerikanen. De mensen
die hierbij omkwamen, zijn op een nabij
gelegen strand in een groot vuur gecre
meerd. Omdat ik een kennis Japans zand
voor zijn zandverzameling had beloofd,
vulde ik op dit strand een aantal film-
busjes met zand en nam ze mee naar
huis. Thuisgekomen heb ik één van de
filmbusjes zelf bewaard. Eerst wist ik
eigenlijk niet wat ik ermee moest, maar
zo langzamerhand heeft het zand voor
mij grote emotionele waarde gekregen.
Dit komt omdat het misschien asresten
van mijn vader bevat. Hij is niet door de
bombardementen van de Amerikanen
overleden, maar misschien is hij na zijn
dood gecremeerd en is zijn as vervolgens
over het strand bij Kamaishi verstrooid.
Henk Hom, Bergen (Noord-Holland)
Leuk om in Moesson van december een
foto aan te treffen waarop mijn twee
nichten, Iefke en Elly, zijn afgebeeld. Het
gaat om een foto uit het Indisch Familie
Archief. Hierop staan een aantal meisjes
die als engelen zijn verkleed. De meisjes
poseren tijdens het kerstfeest in 1934 in
het Christelijk Militair Tehuis in Meester
Cornelis. Mijn nichten waren abonnee
van het blad De Engelbewaarder. Ze ston
den vaak in dit blad en waren heel
bekend op Meester Cornelis.
Mw. A.H. Notté-Timmer, Dordrecht
Evert Haccou, gitaarvirtuoos
In mijn ingezonden brief in Moesson van
december staat de naam van gitarist en
gitaarbouwer Evert Haccou niet juist
vermeld. Er staat Evert Haccon, terwijl
dit Evert Haccou moet zijn.
Ron Clifford, Hengelo
Een arena van belangen
Na het lezen van de brief van mevrouw
Van Dijck uit Helmond in Moesson van
december, wil ik toch nog reageren op
het artikel 'Een arena van belangen'. Dit
was opgenomen in het novembernum
mer van Moesson. In het artikel worden
Indische migranten op één lijn gesteld
met asielzoekers. Ik vind echter dat asiel
zoekers helemaal niets met de uittocht uit
Indië te maken hebben.
De meeste Indische Nederlanders zijn
(achter-/klein-) kinderen van
Juf in Bandoeng
'Stel je voor dat hij dezelfde is die in het
schooljaar 1949/1950 bij mij in de klas zat!'
Deze gedachte schoot door mijn hoofd bij het
lezen van een interview met Fred Venema, de
nieuwe voorzitter van het Indisch Huis: het
vraaggesprek maakt deel uit van het december
nummer van Moesson. 'Zal ik hem bellen?'
dacht ik. 'Maar... wat te doen als hij het niet
zelf is, en bijvoorbeeld een neef? Of wat moet
ik zeggen als hij het wel is, maar niet meer
weet wie ik ben?' Pas na een week heb ik het
telefoonboek gepakt. Er stond een dozijn men
sen met de naam Fred Venema in. Ik koos een
nummer uit. Ene Venema nam op en ik zei: 'Ik
ben op zoek naar de heer Venema die pas in
de Moesson is geinterviewd.'
'Dat ben ik', was het antwoord.
'Meneer, woonde u als kind in Bandoeng?'
'Ja.'
'Heeft u in de Zeelandiastraat op school
gezeten?'
'Ja. Op de lagere school.'
'Dan heb ik u bij mij in de klas gehad.
Ik was juf in klas 3.'
Er viel een stilte. Toen zei een lachende stem:
'Ja, ik heb nog een foto waar u ook op staat.'
Leuk hè Zeker voor een oude schooljuffrouw.
Welbedankt Moesson.
H. van Zijp, Wassenaar
moessQn
l)e inhoud van de ingezonden brie
ven valt huiten de verantwoordelijk
heid van de redactie.
Engelen
4
