Toekang? Lak oer Meditation s from Florida door Juul Lentze Wanneer ons witgekalkte kuis er groezelig begon uit te zien, en grauwe vochtvlekken zich begonnen te vertonen op de buitenmuren, was de tijd aangebroken om naar een toekang laboer uit te kijken. I)at kostte je geen zoektocht, want allerlei professionals wandelden op elk uur van de dag langs de straten om hun waren en kennis op velerlei gebied aan te prijzen. Zo ook de toekang laboer die zo maar binnen liep om je ervan te overtuigen dat je groezelig uitziende huis een 'kalkje' hard nodig had. Hij hoopte dat hij voor het werk in aan merking zou komen omdat hij er nu de tijd voor had en morgen al kon beginnen. Deze tactiek voorzag hem negen van de tien keer van het baan tje, en na heen en weer tawarren werd er een som bepaald waarbij zijn arbeid, en alle laboer paraphernalia zoals de kapoer (kalk), waren inbe grepen. We wisten niets van zijn schilderstalenten, maar soedah, het huis moest teruggebracht worden tot z'n verblindende witte staat. Tevreden Al vroeg de volgende dag kwam de toekang laboer te voet opdagen met zijn hele negotie. Die bestond uit een lange bamboe ladder waarvan de twee boveneinden in vodden waren gewikkeld - om krassen op de muur te voorkomen - een zak met kapoer in een emmer, en wat bundeltjes stro. Eerst werd er een bundeltje stro aan een eind omwonden met touw, dan zocht hij naar een grote grijze kei die altijd wel ergens in de tuin lag, en dan werden de uiteinden van het strobundeltje met een steen op de kei plat geslagen. Precies plat genoeg om als verfkwast te kunnen dienen. Vervolgens werd de kalk aangelengd met water en werd er met een stokje in geroerd tot de juiste substantie was verkregen, de ladder ging tegen de muur, en aan een haak van ijzer- draad werd de emmer aan een sport gehangen, strobundel erin gedoopt en het schilderen begon. Voor je het wist waren de buitenmuren weer mooi wit en schitterde het hele huis in de zon. De toekang laboer bekeek zijn werk met trots, nam zijn loon in ontvangst, en met zijn ladder over een schouder en een beleefd 'tabee', liep hij tevreden het erf af. En dat was dat. Hemd koetoengf Natuurlijk kwam onze toekang laboer me voor de geest toen onlangs ons huis een verfje nodig had en George als door de goden gezonden voor de deur stond. Over een kopje koffie en wat gekeuvel (It needs a paint j zei George), noemde hij zijn prijs, verf inbegrepen. We hoefden niet eens een contract te tekenen, iets dat zelfs de kebons van ons verlangden. Toen was het wachten op het juiste weer om te verven, te koud en je kon het wel vergeten, te warm idem dito. Maar op een mooie lentedag kwam onze toekang laboer opdagen. Hij arriveerde in een grote witte Cadillac waaraan een aanhangwagentje was bevestigd voor zijn verfgedoe; een ladder, grote stukken zeildoek, verf kwasten, rollers aan lange stokken, blikken verf, ook een machientje waarmee de buitenmuren werden schoon gespoten. En dan George zelf natuurlijk, 73 jaar oud, wit petje op, gekleed in shorts en een 'hemd koe- toeng'. Hij begon meteen aan de garagedeur. Eerst het zeildoek uitge spreid, dan met een stokje flink door de verf geroerd, echte verf, niet zo maar kapoer, kwast erin en zorgvul dig begon hij te werken. Tussen het verven door ledigde George ettelijke glazen ijswater waarmee ik telkens kwam aandragen, net Gunga Din. Hij was begonnen met de grondverf uit te strijken; die moest goed drogen, en gezien George voor zijn plezier verft en niet voor zijn brood, vond hij het na de deur afgeverfd te hebben welletjes, stapte in zijn Cadillac en kwam pas de volgende ochtend weer terug. Het duurde niet zo lang of het huis was van buiten geverfd, de muren een zacht geel, bijna wit, en de dak randen dat zelfde verblindende Indische wit van toen. George bekeek zijn werk met trots, nam zijn cheque in ontvangst, gooide zijn laboer spulletjes in de aanhang wagen, stapte tevreden in zijn witte Cadillac en zoemde weg met een zwaai van zijn hand. En dat was dat. De toekang laboer in Indië, George the painter in Amerika, beiden mees ter met de kwast. 46 ste jaargang - nummer 12 - juni 2002 17

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2002 | | pagina 17