Carel en Els Hart met de
toekang bengkel.
fw Buitenzorg, Boeboelak 10.
Het Veerhuis in Pengalengan was niet een veerhuis in Je oor-
spronke lij he zin van het woorJ. Wij ha JJen er onze eigen hetehe-
ms aan gegeven en Jie varieerJe van het ene familieliJ tot het
anJere. Mijn vaJer zei altijJ Jat hij het verenJe karakter van het
huis zo markant vonJ. Ilij he Joel Je Jaarmee Jat hoewel het huis
een houten frame haJ en wan Jen van geJek, het altijJ meer
mensen herberg Je Jan je voor mogelijk hielJ. Mijn moeJer
noem Je het een Veerhuis, om Jat het altijJ een komen en gaan
van mensen was. ha JJen er altijJ Je heerlijkste vakanties
met vrienJjes en vrienJinnetjes.
door Elisabeth Hart
Het Veerhuis, ons vakantiehuisje,
bestond eigenlijk maar uit vier
kamertjes en een overloop naar de
bijgebouwen. In de bijgebouwen
waren ook vier kamers: de keuken,
de goedang, de badkamer en wc, en
een slaapkamertje voor onze trouwe
bediende Annie die overal met ons
meeging. De badkamer was echt
zo'n lekkere Indische badkamer. In
de hoek stond een gemetselde man-
dibak waarin voortdurend een dikke
stroom ijskoud water uit de bergen
door een uitgeholde bamboe
stroomde. Op de rand van de man-
dibak stonden kleine emmertjes,
waarmee we het water uit de bak
schepten en over ons lijf goten, brr...
Daarna werd het water geleid naar
een goot, die onder de wc door
stroomde, zodat er een constante
afvoer was.
Vakantie
Batavia, waar mijn vader werkte en
waar wij woonden, had een moeilijk te
verdragen klimaat, speciaal in de
droge tijd, want dan hing er een druk
kende, benauwde warmte. In de natte
tijd was het tussen de tropische regen
buien door maar een hele korte perio
de droog. Pengalengan lag ten zuiden
van Bandoeng op zo'n tweeduizend
meter hoogte in de bergen. Een heer
lijk klimaat met koude nachten en
warme dagen. Wanneer wij in de
grote vakantie bijna twee maanden in
Pengalengan zaten, kwam onze vader
ieder weekend naar ons toe. Wij
maakten dan vaak lange wandelingen,
onder andere naar de Wajang-krater,
waarvan wij de stoomzuil uit ons
huisje konden zien. Soms liepen we
hele einden door de theetuinen en
hadden dan een weids uitzicht over de
theestruiken. De Soendanese thee-
pluksters in felle gebloemde baadjes
staken boven de struiken uit. Zij had
den een heel repertoire aan liedjes, die
zij tijdens het plukken zongen.
moessQn
24
