Mijn vad er
door Jessica Baro
Een vader en zijn dochter op het strand aan de Stille Zuidzee.
Bedenkelijk kijkt hij naar het plafond
en van daaruit via de muur naar de
vloer. Hoe is het mogelijk, niets is hier
waterpas, zie je hem denken. Mijn
vader is bezig met het plaatsen van een
wandkastsysteem in mijn slaapkamer.
Om het systeem goed te kunnen plaat
sen, moeten muren, plafond en vloer
waterpas zijn. En dat is iets teveel
gevraagd voor een huis uit 1905.
Maar.een ervaren doe-het-zelver laat
zich niet gauw uit het veld slaan. Ook
deze keer beschaamt hij het rotsvaste
vertrouwen dat ik sinds vroeger in hem
heb niet; binnen een uur heeft hij het
probleem opgelost.
Mijn vader... nog steeds raadpleeg ik
hem als ik ergens niet uitkom. Nooit
geeft hij mij een antwoord, wel alle
opties. Want keuzes maak je zelf, is
zijn gedachtegang. Van jongs af aan
gaat hij zo met ons om. Hij wil name
lijk het beste voor zijn kinderen, en wat
is er beter dan dat ze zelfstandig kun
nen functioneren en zelf verantwoor
delijkheid nemen voor hun daden.
Mijn vader... in Indische kringen aan
de lange kant, voor Nederlandse
begrippen juist klein van stuk met zijn
1.74 meter en slanke postuur. Voeg
hierbij zijn getinte huid en de discrimi
nerende opmerkingen hierover toen hij
pas in Nederland was (1958), en je
begrijpt meteen zijn gedrevenheid.
Gedrevenheid om de Nederlandse bui
tenwacht te laten zien dat ze hem, een
kleine gekleurde man, niet moeten
onderschatten. Hard werken en knok
ken tegen vooroordelen hebben hem
van niets gebracht tot waar hij nu is: in
de directie van een multinational. Nog
altijd dwingt zijn verschijning respect
af bij zakenrelaties: een kleine Indo,
met verstand van zaken, in een goed
gesneden pak en een accentloze uit
spraak. Ik ben trots op hem.
Mijn vader... zo lang hij er is voel ik
me veilig. Hij voelt mij aan als geen
ander, weet wanneer ik niet lekker in
mijn vel zit en belt op de goede
momenten op. Ik kijk naar hem. Nog
steeds een energieke man. Maar
toch... zijn zwarte haren beginnen
grijs te kleuren. Zijn huid bij zijn oren
is niet meer zo strak als vroeger. Hij
wordt ouder. Hoe lang zal hij er nog
zijn?
41
46 ste jaargang - nummer 12 - juni 2002
