De herinneringen van Wouter
Muller zijn omgezet in song
teksten vol herkenning. Na
zijn eerste cd Hier&Daar ont
ving hij zoveel reacties, dat
'zijn leven veranderde en hij m
harmonie kwam'. De tweede
cd is in juni uitgekomen.
door Inge Dümpel
foto: Robert Hoetink
De muzikale carrière van
Wouter Muller (Bandoeng,
1947) begint wanneer hij op
de zolder van een oom een gitaar
vindt. Op zijn twaalfde verjaardag
krijgt hij deze gitaar cadeau van zijn
oom. Na een paar weken intensief
pingelen verdwijnt het instrument in
de kast. Tot hij een paar buurjongens
gitaar hoort spelen. Muziek uit de
begintijd van Elvis Presley. Hij
besluit mee te doen. Sindsdien blijft
Wouter Muller muziek maken: eerst
in de Enschedese folkgroep Jakkes,
later in de groep Quasimodo.
Wouter Muller herinnerde zich van de
reis naar Nederland aanvankelijk
alleen de bootreis. Wanneer hij voor
het eerst teruggaat naar Indonesië,
komt langzaam de herinnering aan
een treinreis boven. Waarschijnlijk de
treinreis van Bandoeng naar
Tandjoeng Priok.
Dit inspireerde hem tot het schrijven
van Kereta api
'De treinreis naar je lot
wordt zo onzeker
als onderweg de wissel zuordt verzet.
En als de trein niet verder gaat
iveet je slechts zeker:
dan worden bussen ingezet.'
(uit: 'Kereta api')
Harmonie
Wouter Muller vindt zichzelf een
verhollandste jongen, maar de vele
reacties die hij krijgt op zijn eerste
cd Hier Daar hebben hem in
balans gebracht. 'Ik ben meer in
harmonie met mezelf. Door de reac
ties en mijn eigen bevindingen besef
ik dat ik geworteld ben in
Nederland. Ik ben van dit land gaan
houden. Ik woon nu al jaren in
Enschede, helemaal geen mooie
stad, maar het is wel mijn stad. De
vuurwerkramp op 13 mei 2000, is
ook een explosie in je ziel. Je voelt je
letterlijk geraakt omdat je stad iets
wordt aangedaan. Dat gevoel krijg je
alleen als je echt een band met die
stad hebt. Met Bandoeng heb ik
zo'n band nooit gehad. Door de
omstandigheden is dat toen niet
gelukt. Dat deel heeft in mijn per
soonlijke ontwikkeling nooit een
goede plaats gekregen. Toch ben je
verantwoordelijk voor je eigen ont
wikkeling. Als je diep in je voelt dat
er iets zit wat niet van hier is, maar
van daar, dan is het goed naar een
vorm van harmonie te streven.'
'Je vader en je moeder hebben nooit
zoveel gezegd;
hadden al hun aandacht nodig voor
hun eigen gevecht.
Maar ze zijn inmiddels de aanpassing
voorbij,
maar de vraag is blijven liggen: Wie
ben jij?!'
(uit: 'Wat is een Indo?)
Reacties
Als Wouter in 1998 toezegt om aan
een Indische manifestatie mee te
werken, overziet hij de gevolgen van
zijn toezegging nog niet. 'Ik moest
iets doen met de gevoelens die ik had
toen ik voor het eerst terugging naar
mijn geboorteland. Ik haalde de
schriften tevoorschijn waarin ik mijn
ervaringen en gedachten had opge
schreven. Eén regel had ik toen ik in
Jakarta in het vliegtuig stapte:
"Waarom is Enschede zo mooi in
Purwakarta".
Ik heb honderden brieven gekregen,
emotionele reacties en aanmoedigin
gen om er vooral mee door te gaan.
Iemand schreef: "Als jullie samen
werken, kunnen jullie nog duidelijker
moessQn
wording van
18
