e apen
door Paula Gomes
Heilige apen wonen in heilige bomen. Niemand kan zich een voorstelling van
deze bomen maken. Want ook zij, die de bomen gezien hebben, zouden er geen
beschrijving van kunnen geven.
Sommigen zeggen dat de bomen grote knoesten en knobbels hebben en grote
grillige wortels die ivoest omhoog springend ver de lucht in wijzen.
Anderen beweren dat de bomen een zachte glanzende stam hebben.
De wortels zouden rechtstreeks onder de grond verdwijnen, diep de b odem in.
De heilige apen zelf zeggen
dat het gewone bomen zijn.
Ze zien er niets bijzonders
aan. 'Het zijn bomen met voldoende
bladeren om ons tegen kou en regen
te beschermen', zeggen ze, 'met vol
doende takken voor ons allen om op
uit te rusten en om met onze jongen
aan te slingeren. En met een stam die
sterk genoeg is om iedere storm te
weerstaan.' De heilige apen zelf zijn
in niets te onderscheiden van andere
apen. In uiterlijk en gedrag zijn heili
ge apen gewone apen.
Het viel dan ook niet op, toen op
een dag een gewone aap zich tussen
hen gemengd had. De gewone aap
zag de heilige bomen.
'Hee, knobbels', merkte hij op, zon
der zich te verwonderen. Meer uit
nieuwsgierigheid. Hij knabbelde aan
de uitsteeksels en merkte dat ze zoet
smaakten.
'Lekker', vond hij. En at alle knoes
ten van alle bomen. De wortels die
hem hoog en woest in het gezicht
sprongen, brak hij af. Hij zou ze alle
maal afgebroken hebben, wanneer
de bomen ze niet bijtijds zelf de
grond in hadden gestoken, recht en
diep de bodem in, zodat geen enkele
wortel de gewone aap meer kon hin
deren.
Toen de heilige apen zagen dat de
heilige bomen zachte glanzende
stammen hadden gekregen en wor
tels, die rechtstreeks in de bodem
verdwenen, kwamen ze overeen dat
de schuldige gevonden moest wor
den. Ook de gewone aap was het
hiermee eens. Hij was het zelfs die
om het hardst schreeuwde en
gebaarde.
De apen gingen op een rij staan.
Toen bevolen werd, dat de schuldige
zichzelf bekend zou maken, deden
alle heilige apen een paar stappen
naar voren. De gewone aap, die nu
volkomen apart stond, schrok. Hij
haastte zich om bij de heilige apen te
komen, maar struikelde in zijn ver
warring. Hij kwam te vallen en kon
niet meer opstaan. De heilige apen
kwamen naar hem toe en hij
schreeuwde, dat hij het niet gedaan
had, dat het hem speet, dat hij het
niet meer zou doen, maar dat hij
eigenlijk niets gedaan had.
Maar de heilige apen waren alleen
naar hem toe gekomen om hem te
helpen. Ze legden hem op een bran
card om hem op een rustige plek te
kunnen verzorgen.
Terwijl hij werd weggedragen, kwam
de wind en de regen en daarna de
zon. De heilige bomen haalden hun
wortels weer uit de grond en lieten
ze woest en ver de lucht in springen.
Ook lieten ze weer knobbels en
knoesten op hun stammen komen,
zodat het waar was, wat de gewone
aap geroepen had. Dat hij eigenlijk
niets gedaan had. Alleen zijn won
den moesten helen.
47 ste jaargang - nummer I - juli 2002
25
