Foto Lin Scholte
(achterop Bibi Koetis)
'Misschien omdat mijn vader een
Hollander was. Hij overleed in 1959.
Misschien is bij mij het gevoel ont
staan van: nou, mijn geboorteland
ben ik kwijt en dit is toch ook mijn
land, het land van mijn vader, waar
hij geboren is en waar hij begraven
is.' En: 'Ik hou trouwens van
Nederland. Enkele jaren geleden
bracht ik een pannetje Indisch eten
naar mijn dochter. Ik liep stug tegen
een harde, gure wind in. Het motre
gende en het was koud. Maar bij
iedere stap zei ik tegen mezelf: Dit is
het geboorteland van paps. Hier ben
ik thuis, hier ben ik gelukkig.'
Prijsvraag
Toch bleef haar hart uitgaan naar die
andere wereld, naar Indië. Toen de
Indische kunstkring Tong Tong in
1963 een opstelwedstrijd uitschreef
begon ze met schrijven. Het onder
werp was jeugdherinneringen uit
Indië. In de jury zat Rob
Nieuwenhuys die eerder het fotoboek
Tempo Doeloe had uitgebracht. Hem
vooral wilde ze vertellen over haar
ouders, en haar jeugd die even
Hollands als Javaans was geweest.
Ook wilde ze met haar verhaal een
nieuw licht op het kazerneleven laten
schijnen: 'Want het tangsi-volkje van
weleer wordt altijd veracht en ver
guisd, zelfs in onze eigen leringen.
Toen ik hoorde dat uitgerekend
mijn inzending was bekroond, was ik
blij, maar vooral ook dankbaar van
wege de nagedachtenis aan mijn
vader en zijn huwelijk met mijn moe
der.' Ze won de eerste prijs en daar
mee veel complimenten. Maar er was
ook kritiek. Abonnees van Tong Tong
waren boos omdat zij woorden als
'nonna lip lap' en 'anak kolong'
gebruikte. Lin vond eenvoudig:
'Een nonna lip lap ben ik, een kind
uit een huwelijk van een Hollandse
militair die naar Indië ging. Een anak
kolong is mijn moeder, een in de
tangsi geboren en opgegroeid solda-
tenkind.'
Na haar bekroonde verhaal bleef Lin
schrijven. Ze schreef bijelkaar drie
boeken over het tangsi-leven, een
kookboek en schreef een aantal arti
kelen voor Tong Tong. Haar debuut
Anak kompenie beleefde een aantal
herdrukken. Soms droomde Lin
Scholte over de bersiaptijd, ze ver
langde Bandoeng nog eens te kunnen
zien. In interviews bleef ze echter
volhouden gelukkig te zijn in
Holland.
T angsi-leven
Lin Scholte overleed op 10 juni
1997. Ze liet een klein en mooi oeu
vre na dat een uniek beeld gaf van
het 'tangsi-leven' in Indië. Daarmee
heeft zij als geen ander voldaan aan
de wensen van de Indische kunst
kring, zoals ze zich dat herinnerde:
'Het bestuur van de Indische
Kulturele Kring hecht niet aan mooi
schrijverij, het geeft de voorkeur aan
eenvoudige taal, waaren Indische
herinneringen, hetzij van ernstige,
hetzij van vrolijke aard worden neer
geschreven, welke ook zullen strek
ken tot verrijking van het beeld van
ons Indië van tempo doeloe.'
Damescompartiment Online
Meer lezen over Lin Scholte en
andere schrijfsters over Indië?
Bezoek dan het Damescompartiment
Online op
www. damescompartiment, nl
Wilt u Vilan schrijven, dan kan dat
ook: postbus 11082,
2301 EB Leiden.
47 ste jaargang - nummer 1 - juli 2002
35
