Nederland - ook in Indonesië lang
niet altijd meer op. Waar vroeger
schande over werd gesproken zoals
drank en drugs laten sommige kost
bazen nu soms oogluikend toe. De
buren bemoeien zich ook niet altijd
met wat er in het kosthuis gebeurt.
Deze vrijheid betekent echter niet dat
alles zomaar kan en mag. In een
kampong in de buurt van een univer
siteitscampus worden alle bewoners
van kosthuizen voortaan geregis
treerd door het kamponghoofd. Het
kamponghoofd heeft hiertoe beslo
ten, omdat een vrouw die zich uitgaf
voor studente een callgirl bleek te
zijn. Ook was er een samenwonend
paar dat zich uitgaf als broer en zus.
Ongetrouwd samenwonen - kumpul
kebo - is in Indonesië nog geen alge
meen geaccepteerd verschijnsel.
Maar wie denkt dat je als wettig
getrouwd studentenechtpaar makke
lijk in een kosthuis terecht komt,
komt ook bedrogen uit. Een indekos-
echtpaar kreeg na verloop van tijd
bezoek van een vrouw, die een scène
maakte en begon te schelden, zodat
niet alleen de rumah kos, maar de
hele buurt ervan kon meegenieten.
De bezoekster bleek de wettige
vrouw van de echtgenoot, die nog
niet van haar was gescheiden. Door
dit soort problemen hebben indekos-
bazen de neiging om alleen postgra
duate echtparen te ontvangen en
geen studentenechtparen. De post
graduate echtparen, zo beweren de
kostbazen, zijn volwassener en leven
stabieler. Maar of dat echt zo is
kosthuizen zijn voornamelijk te vin
den in de buurt van de Gadjah Mada
universiteit.
In de duurdere kosthuizen zijn wel
meubels op de kamers. De kostgan
ger hoeft niet voor eigen bed en tafel
te zorgen. In de echt goede kosthui
zen krijgen de studenten zelfs drie
keer per dag een maaltijd voorge
schoteld. Maar alles heeft zijn prijs.
Wanneer je in een rumah kos wil zit
ten met alles erop en eraan, moet je
bereid zijn 300 duizend rupiah per
maand op tafel te leggen. Voor de vele
nieuwkomers is het niet eenvoudig om
een rumah kos te vinden die fijn is om
in te wonen. Een kosthuis moet niet
alleen netjes zijn, het is ook belangrijk
dat je huisgenoten prettig zijn om mee te
leven en dat ze niet de hele dag keihard
pop Jawa draaien, als je de volgende dag
een tentamen hebt.
Het beeld dat de hospita de zedenbewa-
ker van het huis is gaat - net als in
Kosthuis in de buurt van
Jalan Gejayan, Yogyakarta.
Jalan Suroto in
Yogyakarta.
Vroeger heette deze straat
de Mataramboulevard.
Oei Tat Ie ging voor de oorlog - na de
HBS in Semarang te hebben doorlopen
- in Batavia in de kost. Kostgeld was
toen 25 tot 30 gulden en het college
geld 300 gulden per jaar. 'Er was geen
narcotica - sporadisch wat alcohol
(bier) en geen free sex', aldus hemzelf.
Dit artikel is gedeeltelijk gebaseerd op
een artikel uit Sinar Pembaruan van
14 maart 2002.
47 ste jaargang - nummer 2 - augustus 2002
19
