Soto a jam PQIRRIE'S PERIKEEE8 Boet/e vindt dat vrouwen net 20 gevaarlijk zijn als bandjirrende kali's. Volgens hem zijn ze even onstuitbaar. Word je erdoor gegrepen, dan rest niets anders dan je te laten meesleuren. Als het een beetje meezit, gooit de middelpuntvliedende kracht je uit de draai kolk en kun je behoedzaam bijsturend je hoofd boven water houden. Misschien, want meestal ga je kopje-onder en spoel je ergens aan als een bundeltje wrakhout. Die theorie gaat mij te ver, maar ik vind wel dat je enige voorzichtigheid mag betrachten bij de benadering van een vrouw, je haar niet onvoorwaarde lijk moet accepteren als gelijkwaardige partner of tegenstander. Daar is ze veel te sterk en te slim voor. Dat is ook de reden waarom je nooit met een vrouw moet spelen. Het enige dat je kunt doen, is proberen haar te bespelen, of manipuleren. In positieve zin natuurlijk. Birds Al op de fröbelschool wist ik hoe je vrouwen moest inpalmen. De juffen stonden gewoon in de rij om mij te knuffelen. Volgens mijn zus Gon was dat voornamelijk omdat ik er als zevenmaandskind met flaporen zo aandoenlijk uitzag. Vooral op hoogtij dagen, als ik mijn matrozenuniform aan had. Ik geloof daar geen barst van, maar dat even terzijde. Jammer genoeg was de fröbelschool het enige opleidingsinstituut waar ik succes had. Later, bij de zusters in Kotaradja, ging het allemaal mis. Die joegen me zelfs angst aan. Vooral als ze vonden dat ik iets verkeerds had gezegd of gedaan en ze met veel gefladder van wit linnen op me af kwamen. Was net Birds van Alfred Hitchcock. Maar er zaten natuurlijk ook wel een paar aar dige tussen. Het manipuleren van vrouwen mag je trouwens niet onderschatten. Om dit gecompliceerde spel zonder kleer scheuren te beoefenen is een gedegen training noodzakelijk. Je hebt er ook een door de wol geverfde sparring partner voor nodig. Zo'n trainings maat had ik vroeger in kokkie Rin. Als je van dat chagrijnige kookwonder iets gedaan wilde krijgen, moest je alle gemenigheidjes uit de kast halen en zeer behoedzaam te werk gaan. Belangrijk was ook dat je er rekening mee hield dat Rin net als de meeste vrouwen geen kritiek kon verdragen en het uitblijven van complimentjes al haar zelfvertrouwen wegnam. Maar ook dat ze dol was op kinderen, al zou ze zich liever een vinger afbijten dan dat toe te geven. Otlok-otloU Rins reguliere maaltijden voor de toean en njonja besar en hun verwen de kroost waren voortreffelijk, maar er ging niets boven het kampongpotje dat ze voor haar en haar eveneens kost en inwoning genietende collegae bereidde. Dat was begrijpelijk, want dan werden haar geen Europese beperkingen opgelegd en kon ze al haar Javaanse culinaire kunsten op dat potje botvieren. Zo was er één gerecht dat ik me tot in lengte van dagen zal herinneren als het lekkerste wat ooit mijn tong heeft gestreeld: Rin's oblok- oblok. Alleen al de lucht ervan trok me als een magneet naar de keuken. Maar omdat Rin tijdens haar werk altijd even nurks reageerde als een bejaarde orang-oetan, vroeg ik haar nooit rechtstreeks of ze niet wat over had van die heerlijke sajoer. Geheel volgens de regels van het manipule ren ging ik geduldig zitten kijken naar wat ze deed. Gewoon in de kleerma kerszit in de deuropening, zachtjes smakkend als een gekooid orang- oetanjong dat net niet bij de pisang kan komen die hem voorgehouden wordt. Dan smolt Rin's hart. Begon ze te foeteren op de moeder die weer te beroerd was om haar enige zoontje het eten te geven dat hij lekker vond, en beklaagde ze zichzelf omdat ze voor de zoveelste keer aan de slag moest om die arme drommel te geven waar hij recht op had. Wond ze zich steeds meer op en schold me uit voor rotte vis, maar pakte dan een bord en kwakte daar wat oblok-oblok op. Niet teveel en ik mocht ook niet zo gragas zijn als vorige keer, want dan kreeg ik nooit meer wat. Dat heet manipuleren. Goerih Wij zijn van de oude stempel. Daarom gebruiken we het kerstdiner niet in een stemmig opgetuigd restau rant, maar beurtelings bij ons thuis en bij een van onze beide kinderen. Vorig jaar waren onze zoon Jack en zijn vrouw Maaike de klos. Ze hadden ons gewaarschuwd dat we een totaal ander feestmaal zouden krijgen dan we gewend waren. Kregen we soto ajam met soe-oen en alle bijbehorende tètekbengèk. Geen echt Europees kerstdiner dus, maar wel geweldig. Die kerstsoto smaakte naar meer, maar omdat Nel allergisch is voor bevelen, moest ik op een soepeler manier mijn zin zien te krijgen. Na een korte inleiding, begaf ik me op het persoonlijke vlak. Filosoferend over de moed en volharding waarmee sommige mensen zich van de moei lijkste taken kwijten, gaf ik alle eer aan onze totokschoondochter. Die had het toch maar aangedurfd om een uitge breide oosterse maaltijd te bereiden voor zo'n belangrijk evenement als een kerstdiner. En met overweldigend succes. Nel knikte instemmend, daar om ging ik over tot het scherpstellen van de val. moessOn 16

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2002 | | pagina 16