Soto a jam
PQIRRIE'S
PERIKEEE8
Boet/e vindt dat vrouwen net 20 gevaarlijk zijn als bandjirrende kali's.
Volgens hem zijn ze even onstuitbaar. Word je erdoor gegrepen, dan rest
niets anders dan je te laten meesleuren. Als het een beetje meezit, gooit de
middelpuntvliedende kracht je uit de draai kolk en kun je behoedzaam
bijsturend je hoofd boven water houden. Misschien, want meestal ga je
kopje-onder en spoel je ergens aan als een bundeltje wrakhout.
Die theorie gaat mij te ver, maar ik
vind wel dat je enige voorzichtigheid
mag betrachten bij de benadering van
een vrouw, je haar niet onvoorwaarde
lijk moet accepteren als gelijkwaardige
partner of tegenstander. Daar is ze
veel te sterk en te slim voor. Dat is
ook de reden waarom je nooit met
een vrouw moet spelen. Het enige dat
je kunt doen, is proberen haar te
bespelen, of manipuleren. In positieve
zin natuurlijk.
Birds
Al op de fröbelschool wist ik hoe je
vrouwen moest inpalmen. De juffen
stonden gewoon in de rij om mij te
knuffelen. Volgens mijn zus Gon was
dat voornamelijk omdat ik er als
zevenmaandskind met flaporen zo
aandoenlijk uitzag. Vooral op hoogtij
dagen, als ik mijn matrozenuniform
aan had. Ik geloof daar geen barst
van, maar dat even terzijde. Jammer
genoeg was de fröbelschool het enige
opleidingsinstituut waar ik succes had.
Later, bij de zusters in Kotaradja,
ging het allemaal mis. Die joegen me
zelfs angst aan. Vooral als ze vonden
dat ik iets verkeerds had gezegd of
gedaan en ze met veel gefladder van
wit linnen op me af kwamen. Was net
Birds van Alfred Hitchcock. Maar er
zaten natuurlijk ook wel een paar aar
dige tussen.
Het manipuleren van vrouwen mag je
trouwens niet onderschatten. Om dit
gecompliceerde spel zonder kleer
scheuren te beoefenen is een gedegen
training noodzakelijk. Je hebt er ook
een door de wol geverfde sparring
partner voor nodig. Zo'n trainings
maat had ik vroeger in kokkie Rin. Als
je van dat chagrijnige kookwonder iets
gedaan wilde krijgen, moest je alle
gemenigheidjes uit de kast halen en
zeer behoedzaam te werk gaan.
Belangrijk was ook dat je er rekening
mee hield dat Rin net als de meeste
vrouwen geen kritiek kon verdragen
en het uitblijven van complimentjes al
haar zelfvertrouwen wegnam. Maar
ook dat ze dol was op kinderen, al zou
ze zich liever een vinger afbijten dan
dat toe te geven.
Otlok-otloU
Rins reguliere maaltijden voor de
toean en njonja besar en hun verwen
de kroost waren voortreffelijk, maar er
ging niets boven het kampongpotje
dat ze voor haar en haar eveneens
kost en inwoning genietende collegae
bereidde. Dat was begrijpelijk, want
dan werden haar geen Europese
beperkingen opgelegd en kon ze al
haar Javaanse culinaire kunsten op dat
potje botvieren. Zo was er één gerecht
dat ik me tot in lengte van dagen zal
herinneren als het lekkerste wat ooit
mijn tong heeft gestreeld: Rin's oblok-
oblok. Alleen al de lucht ervan trok
me als een magneet naar de keuken.
Maar omdat Rin tijdens haar werk
altijd even nurks reageerde als een
bejaarde orang-oetan, vroeg ik haar
nooit rechtstreeks of ze niet wat over
had van die heerlijke sajoer. Geheel
volgens de regels van het manipule
ren ging ik geduldig zitten kijken naar
wat ze deed. Gewoon in de kleerma
kerszit in de deuropening, zachtjes
smakkend als een gekooid orang-
oetanjong dat net niet bij de pisang
kan komen die hem voorgehouden
wordt. Dan smolt Rin's hart. Begon
ze te foeteren op de moeder die weer
te beroerd was om haar enige zoontje
het eten te geven dat hij lekker vond,
en beklaagde ze zichzelf omdat ze
voor de zoveelste keer aan de slag
moest om die arme drommel te
geven waar hij recht op had. Wond ze
zich steeds meer op en schold me uit
voor rotte vis, maar pakte dan een
bord en kwakte daar wat oblok-oblok
op. Niet teveel en ik mocht ook niet
zo gragas zijn als vorige keer, want
dan kreeg ik nooit meer wat. Dat heet
manipuleren.
Goerih
Wij zijn van de oude stempel.
Daarom gebruiken we het kerstdiner
niet in een stemmig opgetuigd restau
rant, maar beurtelings bij ons thuis en
bij een van onze beide kinderen. Vorig
jaar waren onze zoon Jack en zijn
vrouw Maaike de klos. Ze hadden ons
gewaarschuwd dat we een totaal
ander feestmaal zouden krijgen dan
we gewend waren. Kregen we soto
ajam met soe-oen en alle bijbehorende
tètekbengèk. Geen echt Europees
kerstdiner dus, maar wel geweldig.
Die kerstsoto smaakte naar meer,
maar omdat Nel allergisch is voor
bevelen, moest ik op een soepeler
manier mijn zin zien te krijgen. Na
een korte inleiding, begaf ik me op
het persoonlijke vlak. Filosoferend
over de moed en volharding waarmee
sommige mensen zich van de moei
lijkste taken kwijten, gaf ik alle eer aan
onze totokschoondochter. Die had het
toch maar aangedurfd om een uitge
breide oosterse maaltijd te bereiden
voor zo'n belangrijk evenement als
een kerstdiner. En met overweldigend
succes. Nel knikte instemmend, daar
om ging ik over tot het scherpstellen
van de val.
moessOn
16