>sterse traditie (1891 -1966)
Bioscoop GrandSemarang (1940).
achtergesteld door de koloniale rege
ring. Door hun positie als Vreemde
Oosterling hadden ze geen recht op
landbouwgrond, konden ze geen
ambtenaar worden en niet toetreden
tot het leger. Veel Chinezen voelden
zich daardoor gedwongen hun toe
komstperspectieven buiten
Nederlands-Indië te zoeken. Een deel
van Chung Hua Hui richtte zich
steeds meer op de Volksrepubliek
China, en streefde naar de herople
ving van de eigen cultuur. Na twee
jaar te hebben gestudeerd aan de
Ecole des Beaux Arts, waar Liem
zich bijzonder thuis voelde, vertrok
hij dan ook naar China (via Siberië,
de goedkoopste weg)Binnen een
jaar voltooide hij zijn studie aan de
Yenching Universiteit en kreeg hij
van de Chinese regering opdracht
bruggen te bouwen in Shao Koan
(provincie Kwangtung).
Linkse sympathieën
Wegens de chaotische toestanden in
China, keerde Liem in 1929 weer
terug naar Nederlands-Indië. Daar
werd hem in eerste instantie de toe
gang ontzegd, op verdenking van
linkse sympathieën. Op voorspraak
van enkele invloedrijke kennissen (uit
de Volksraad en de Raad van Indië)
kreeg hij uiteindelijk toegang tot
Nederlands-Indië, al werd hij dage
lijks door de BVD in de gaten gehou
den. Liem vestigde zich in
Semarang, waar hij bij de
Gemeentewerken in dienst trad. Hij
verruilde zijn baan bij de Gemeente
Semarang echter al snel voor een
eigen beroepspraktijk als adviserend
architect. In de Chinese samenleving
was Liem al snel een bekend figuur.
Hij was bijvoorbeeld goed bevriend
met Kwee Kek Beng, hoofdredacteur
van het Bataviaasche Chinees-
Maleise dagblad Sin Po, met wie hij
over politiek en cultuur debatteerde.
Verder bood Liems omgeving hem
niet zoveel intellectuele uitdagingen,
niet zoals hij dat in gesprekken met
studiegenoten had ervaren in
Nederland en Frankrijk. Hoewel
Liem Bwan Tjie in Delft niet was
afgestudeerd, werd hij wel tot lid van
het Koninklijk Instituut voor
47 ste jaargang - nummer 3 - september 2002
