e Knollen L door Max van Balgooy Dr. Max van Balgooy (Poerbalingga, 1932) is de grootste kenner ter wereld van plan ten uit het hele gebied van Indonesië, Maleisië, de Filippijnen, Brunei en Singapore. Omdat zijn serie over kruiden en vruchten in Moesson vorig jaar zo'n succes was, nu een vervolg daarop. Dit keer zijn de knollen aan de beurt. K. Heyne: De nuttige Planten van Indonesië. dl. 1+2, Bandoeng: W. van Hoeve, 1950. J.J. Ochse R.C. Bakhuizen van den Brink: Vegetables of the Dutch East Indies Amsterdam: Asher, 1980. Setyati Sastrapradja (e.a.): Root and Tuber crops, Rome: I.B.P.G.R., 1981. Is vervolg op mijn serie over vruchten en over kruiden, nu een serie over eetbare knollen. Dit zijn, meest onderaardse, zetmeel houden de delen van planten. Ze worden rauw, gekookt, gestoomd, gepoft of gebakken genuttigd. Evenals in de twee vorige series is de behandeling alfabetisch per familie. De belangrijkste knol produ cerende soorten worden geïllustreerd en worden uit voeriger behandeld dan soorten die slechts incidenteel worden gegeten. Namen, ook wetenschappelijke, zijn onderhevig aan veranderingen. Het is dus best mogelijk dat u dezelf de soort in verschillende publicaties onder verschil lende namen aantreft. Ik geef de meest recente en van de locale namen alleen de meest gangbare. Voor wie meer over het onderwerp wil lezen, volgt hierbij de belangrijkste literatuur: M. Flach F. Rumawas (ed.): Plants yielding non-seed carbohydrates, PROSEA 9, Leiden: Backhuys Publishers, 1996. Alismataceae (Waterweegbree familie) Sagittaria sagittifolia, Pijlkruid Moerasplant uit Azië, produceert knollen die vooral in China en Japan worden gegeten. In Indonesië is de soort met zijn typisch pijlvormige bladeren vooral bekend als sierplant.

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2003 | | pagina 18