Acteur Martin Schwab
'Ik luister meer
naar de mensen
om me heen'
Als hij naar zichzelf kijkt, ziet hij een betere acteur dan zes jaar
geleden. IJdelheid en bewijsdrang hebben plaatsgemaakt voor
inzicht en diepgang. Die ontwikkeling biedt hem ruimte, al was
het alleen maar om de werkelijke schoonheid van het vak te zien.
Aan het woord is Martin Schwab, onder andere bekend door zijn
titelrollen in Oeroeg, Soekarno's Blues en, tot voor kort, door zijn
vertolking van Appie Keizer in Baantjer. Een gesprek over ouder
worden, de kwaliteit van Nederlandse televisiefilms en, schoor
voetend, over Indisch zijn.
door Anneloes Timmerije
"1 at getal doet me weinig',
1 zegt Martin Schwab, die
S vorig jaar veertig werd. 'Ik
merk dat ik thuis sterkere peertjes in de
lampen moet draaien. Anders zie ik
niks. Verder vind ik ouder worden wel
prettig. Het is leuk om te ontdekken dat
je dingen beter begrijpt, dat er voort
gang zit in je emotionele leven.'
Schwab omschrijft zijn jonge jaren als
'ontzettend onstuimig'. Nu zou hij zich
zelf afwachtend noemen. 'Ik vraag me
af of je ooit wezenlijk verandert, maar ik
merk dat ik in de omgang met vrienden
en vakgenoten veel meer op zoek ga
naar de motieven achter dingen die
mensen doen. Dat maakt je bedacht
zaam en misschien ook wel afstandelij
ker.'
Iets meer afstand komt hem van pas in
"zijn werk, vindt Schwab. Daardoor kon
hij zijn aanvankelijke drang om zich te
bewijzen omzetten in de wil tot verdie
ping. 'Vroeger wilde ik vooral dat het er
goed opstond. Nu begrijp ik dat je
onderdeel bent van een scène en dat het
hard werken is om een mooi geheel te
maken. Als die ijdelheid, die iedere
acteur heeft, wat tot rust komt, leer je
echt van het vak te houden. Ik sta daar
door ook meer open voor kritiek. Niet
van recensenten hoor, daar probeer ik
me zo weinig mogelijk van aan te
trekken. Nee, ik luister naar mensen
om mij heen. Niet alleen naar de
regisseur, maar ook naar anderen op
de set, de geluidsman of de camera
man.'
'Ik heb natuurlijk ook het geluk gehad
dat ik een hoop mooie dingen heb
kunnen doen. Veel verschillende rol
len spelen is erg leerzaam, maar acht
jaar Keizer in Baantjer heeft mij even
min windeieren gelegd. Daar heb ik
de technische kant van het vak
geleerd. Ik zie nu soms eerder dan de
regisseur dat de camera verkeeïd
staat.'
De ijdelheid voorbij
