Marokkaan. Dat gevoel ergens bij
te horen, zit diep in elk mens.
Maar diezelfde jongen haalt twee
dingen door elkaar: zijn etniciteit
en zijn staatsburgerschap. Hij is
Nederlander. Zijn wortels liggen
alleen elders. Die moet hij koeste
ren. Niemand vraagt hem die te
vergeten.'
Huidskleur
'Ikzelf heb in Indonesië gemerkt
hoe heerlijk het is om tussen alleen
maar bruine mensen te lopen.
Daar heb ik gemerkt dat ik me
blijkbaar veel meer bewust was
van mijn huidskleur dan ik dacht.'
Zelfs in de witte winterzon, die
alle kleur in het restaurant van het
Amsterdamse Stedelijk Museum
lijkt weg te stralen, blijft het
gezicht van de acteur bruin. 'Dat',
zegt Schwab, 'plaatst mij nog
steeds in een bijzondere positie.
Dat wil zeggen, bij regisseurs. Kijk
maar om je heen, bijna alle films
en series zijn helemaal wit.
Sommige mensen vinden mij
moeilijk te casten, of zeggen: "We
hebben geen rol voor een Indo."
Voor de meeste Nederlandse
toneelregisseurs is het nog steeds
heel lastig om een niet-
Nederlandse acteur te casten, ter
wijl je van de cultuurwereld iets
anders zou verwachten. Een Indo
in een hoofdrol roept altijd twijfels
op. Ik ben anders, door mijn
huidskleur. Vroeger kon ik me
daar vreselijk kwaad over maken,
sprong ik er bij wijze van spreken
meteen bovenop. Dat doe ik nu
niet meer.'
- Heeft dat ook met ouder worden te
maken?
'Nee, ik heb het opgegeven.'
47 ste jaargang - nummer 9 - maart 2003
