Ik dacht dat alle mensen op de were
genheid afgesproken, maar bij nader
inzien gaf ze de voorkeur aan een
gesprek thuis, omdat ze wat moe is.
Naast tv- en radiowerk treedt
Nelleke op het moment ook op in
het land, met een serie voorstellingen
van de Vagina-monologen.
Voelden je ouders zich niet wat
ongemakkelijk tussen al die nieuw
komers?
Nelleke: 'Niet echt, maar het was
voor hen wel een schok, ze moes
ten er erg aan wennen. Later heb
ben ze ze volledig geaccepteerd.
Het was in het begin ook wat
vreemd voor mijn ouders, want
de Indische mensen gingen in de
tuin vis staan bakar of saté rooste
ren. Dat kon behoorlijk stinken,
vooral als die geuren nieuw voor
je zijn. De Indische mensen
waren ontredderd en ook niet
gewend om zelt te koken, want in
Indië werd er door hun kokkie
gekookt. In het begin werd er in
Zeeland en waarschijnlijk in heel
Nederland, laatdunkend over de
repatrianten gedaan. Men noem
de ze zwartjes of blauwen.
Mensen hier hadden er ook hele
maal geen notie van hoe de
samenleving in Indië in elkaar zat.
Ze dachten dat er een boot met
zwakbegaafden was aangekomen,
terwijl veel van de Indische men
sen in hun geboorteland goede
banen hebben gehad.'
Kwamen de Indische buren ook bij
jullie over de vloer?
'Nee, mijn broertje en ik zaten
vaker bij hen. Ik voelde me er
senang. Dat enorme familiegevoel
onder elkaar. Mijn hartsvriendin
werd Irma Bachet. Ze hadden
ook zulke spannende dingen in
huis zoals een hutkoffer met hun
naam erop, waar de spullen in
zaten toen ze naar Holland kwa
men - Indischen zeggen ook altijd
Holland, niet Nederland. Zo'n
hutkoffer, die naar kamfer rook,
vond ik fascinerend. Had ik ook
maar zo'n koffer, dacht ik wel
eens.
Ondanks de relaxte sfeer was de
opvoeding streng. Als de kinderen
stout waren, werd er gedreigd
met de sapoe lidi. Met Irma pro
beerde ik ook de kaarsjesdans te
doen. We stonden een beetje te
wiegen met in onze handen de
schoteltjes met brandende kaar
sen. En als ik naar de wc moest,
had ik een eigen botol tjebok, een
lege ketjapfles.'
Tijdens dit gesprek komt haar uit
Indonesië afkomstige zoon Tommy
thuis. Hij heeft zijn broer Bart
geholpen bij het schilderen van zijn
nieuwe woning. Tommy woont tijde
lijk weer thuis totdat hij een goede
baan en woonruimte heeft gevon
den. Hij heeft de Hogere Hotelschool
gevolgd. Hij gaat voor ons een,
naar later blijkt, heerlijk visgerecht
klaarmaken. Nelleke heeft drie kin
deren, waarvan twee geadopteerd
uit Azië.
'Kimmy is de oudste. Die heb ik
zelf als baby met mijn man uit
Thailand opgehaald. Daarna
raakte ik in verwachting van Bart.
Er waren toen al plannen om nog
een kind te adopteren. Ik wilde
dat de adoptiekinderen in de
meerderheid zouden zijn, zodat
ze steun aan elkaar zouden heb
ben bij eventuele aanpassingspro
blemen. Ik weet nog dat het
Bureau voor Adoptie mij een foto
van twee Indonesische baby's liet
zien. Ik wees meteen naar de foto
van Tommy. Dat typisch Javaanse
koppie sprak me aan. We konden
hem niet zelf ophalen, omdat ik
zwanger was. Hij is trouwens ver
noemd naar een zoon van de
familie Van Minde uit de Prins
Bernhardstraat.'
'Ik verindischte helemaal, meer
nog dan mijn broertje. Ik kon bij
voorbeeld veel eerder rijst koken
dan aardappelen. En Indisch
eten, heerlijk, roedjak van jonge
appelen en ketimoen. Kerah, kri-
pik kentang, tjendol, kopie toe
broek en brood met pindakaas en
sambal. Toen ik nog een naïef
jong meisje was, hield Irma's
broer Ferry mij eens een lombok
en een tjabe rawit voor en beloof
de me vijfenzeventig cent als ik
een van de twee zou durven ope
ten. Ik koos voor de tjabe rawit.
Huilen, huilen. De moeder van
Irma wist er raad op.'
Nelleke doet het voor: ze gaat met
haar gezicht vlak voor een muur
staan en blaast haar adem tegen de
muur uit. Maar dat hielp natuur
lijk niet echt.' Het eetgedrag dat ze
bij haar Indische vrienden leerde,
bracht ze later ook in praktijk in
haar gezin. Ze kookte vaak
Indisch. Als een van haar kinderen
ziek was, maakte ze nasi tim. Haar
dochter Kim klaagde wel eens en
zei: 'Mam, wanneer kook je nou
eens normaal!'
Hoe zat het met de vriendjes toen je
de tienerleeftijd had bereikt?
'Ja, mijn eerste grote liefde was
een Indische jongen, René
Meijer, ik was veertien jaar. Ik
moessQn
40
