Elisabeth Lubbers, voorzitter van de klankbordgroep van Sticht Indisch Nederland reageerde geschokt op de privé e- mail van Elisabeth Lubbers, bestuurslid van Stichting Het Gebaar en tevens voorzitter van de klankbordgroep. De door een virus besmette e-mail, waarin zij de term 'Indische kneuzen' gebruikte, leidde tot haar ontslag. Alleen in Moesson vertelt Lubbers over de achtergron den van de gewraakte e-mail. door Sjors Bos en Sheila van Rhoon Elisabeth Lubbers is geschokt en boos. Ja, ze is verslagen, en ja, ze is onthoofd. Maar dat is volgens haar onterecht. In de betreffende e-mail naar de penningmeester van Stichting Het Gebaar maakt zij zich juist sterk voor de beschadigde men sen, de 'gekneusden'. Voorafgaand aan de e-mail, ergens begin februari, vergadert de klank bordgroep en de raad van advies van Stichting Het Gebaar over de warga negara's. Moesten degenen, achter gebleven in Indonesië, nou ook een gedeelte van het collectieve deel van Het Gebaar krijgen? Een heikel punt, waarover niet iedereen het eens was. Tijdens de vergadering, die volgens Lubbers 'erg emotioneel' was, keren enkele leden van de raad van advies zich onverwachts tegen de warga negara's. Eerder leek het erop dat beide partijen eensgezind waren: de warga negara's moeten niet vergeten worden. Lubbers, in haar rol als voor zitter van de klankbordgroep en Frits de Ruyter de Wildt, penningmeester van Stichting Het Gebaar, wonden zich erover op. Zo erg zelfs dat, een maal thuisgekomen, De Ruyter de Wildt een vlammende e-mail zou hebben gestuurd naar Lubbers. Als voorvechter van de warga negara's is de moed hem in de schoenen gezon ken. Lubbers sust De Ruyter de Wildt en gebruikt daarbij tinder ande re de woorden 'Indische kneuzen'. 1 laar antwoord, besmet door een virus, wordt onbedoeld doorgestuurd naar haar hele adreslijst. De privé e-mail komt onder andere terecht bij Huib Deetman, redacteur van Blimbing en verbonden aan de actiegroep Jembatan. Deetman schrijft erover in Blimbing en op 16 februari wordt de e-mail door Jembatan gepubliceerd in een pers bericht gericht aan alle landelijke kranten, opiniebladen en actualitei tenprogramma's. Lubbers raakt in opspraak en besluit op de avond van 16 februari ontslag te nemen als voorzitter van de klankbordgroep. Hoe voelt u zichmevrouw Lubbers? 'Ik ben woedend. Mijn integriteit is in het geding en dat heeft me behoorlijk geraakt. Ik zie het als een persoonlijke aanval en het zal wel even duren voordat ik hier overheen kom. Huib Deetman van Blimbing is met actiegroep Jembatan meer dan een jaar bezig geweest om rotverha- len met onwaarheden over mij en mijn collega's op internet te zetten. De laatste anderhalf jaar heb ik keer op keer geprobeerd contact te maken met Deetman, want we gaan allebei voor dezelfde kwetsbare groep. Deetman is op een misselijkmakende manier tekeer gegaan door mijn e- mail te verspreiden aan alle media en er ook nog een kwalijk persbericht aan te koppelen waarin hij de inhoud totaal uit zijn verband rukt. Dat is een misdaad, een regelrechte mis daad! Deetman wil genoeg doening aan de pijn van de kwetsbare groepen. Wat heeft hij hier wel niet mee aange richt; door mijn privé e-mail door te sturen naar de pers. We hebben hier kennelijk te maken met een kwetsbaar persoon, die niet weet wat hij aanricht. Daarom voel ik mij ook niet verantwoordelijk voor de gevolgen daarvan.' Waar ging het e-mailtje eigen lijk over? 'Warga negara's. Ik ben er per soonlijk nooit voor geweest dat er mensen uitgesloten worden. Uit de brieven die we binnen kregen, bleek bovendien dat veel Indische organisaties von den dat een deel van de collec tieve middelen naar de warga negara's moest. Ik ben onlangs in Indonesië geweest en heb gezien in wat voor omstandig heden sommigen leven. Hartverscheurend vond ik dat. Ik snap niet dat mensen er bezwaar tegen kunnen hebben dat een deel van Het Gebaar ten goede komt aan die men sen. Ik kan daar niet bij. Om die reden vind ik dat er niet één Indische gemeenschap is, maar verschillende. Onderling is men het niet met elkaar eens. In de e-mail ben ik juist in de bres gesprongen voor die moessQn 'Het is een persoonlijke 6

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Moesson | 2003 | | pagina 6