Omslag Moesson
Graag wil ik even reageren op de inge
zonden brief van mevrouw
J.E. van Rijn in Moesson februari 2003.
Ik ben het helemaal met haar eens:
waarom toch steeds die personen op de
omslag? Indonesië heeft een schat aan
kunst, cultuur en niet te vergeten
natuur. Ik mis die dingen ook in de
Moesson
Het Damescompartiment prima artike
len, ook de affiches van Jan Lavies en
dergelijke. Maar die portretten, van al
dan niet bekende personen, kunt u
beter weglaten. Op zo'n manier vind ik
Moesson niet meer een blad voor mij.
Mevrouw J. C. Brugman v/d
Nagel, Bunnik
Sarangan
Toen ik de foto van het zwembad van
R.J. Clifford in Moesson van januari
2003 zag, dacht ik meteen: dit zwem
bad ken ik, maar waar ligt dat ook
alweer? Ik heb mijn vakantiefoto's erbij
gehaald en na enige tijd zoeken, vond ik
het.
Het was 1972 en wij maakten met drie
vrouwen een reis vanuit Jakarta door
West-, Midden- en Oost-Java in een
oud maar sterk Volkswagentje. De oude
trouwe Pak Ali achter het stuur. Op
weg naar Sarangan kwamen we langs
een bergdorpje Ngerong, gebouwd op
de hellingen van de Lawoe. Daar zagen
wij het zwembad, waar linies achter in
de hoek een fontein water omhoog
spoot. Het zwembad lag er wel wat ver
laten bij, niemand kwamen we tegen.
Foto's gemaakt en op die ene foto sta ik
dan, wachtend op het wonder van het
plotselinge opspuiten van de fontein.
In Sarangan hebben wij gelogeerd in
hotel Sarangan gelegen aan het
Saranganmeer. Daar in het hotel ston
den voor de mandiekamer de kleteks al
klaar om te mandiën. Het water in de
mandiebak was ijskoud. Na het diner bij
kaarslicht ging ik, als de andere al naar
bed waren, in de voorgalerij van ons
appartementje in een echte krossimales
liggen luieren. Genieten van een stille,
donkere, tropische avond, met sterretjes
aan de hemel. Onvergetelijk!
Mevrouw L.E. V. Simao, Apeldoorn
Zuurzak
Ooit, tijdens het lezen van V.S. Naipauls
The middle passage, dat over het
Caribische gebied gaat, identificeerde ik
het veelvuldig voorkomende woord
soursop, ook wel bekend als zuurzak.
Daar bleef het bij.
Tijdens een vakantie in Costa Rica,
februari jongstleden, bood onze gastheer
een verfrissing aan die daar als jugo de
ganabana een grote populariteit kent.
Vers verkrijgbaar. Na een eerste slok
golfde een gelukzalige herkenning over
mijn smaakpapillen: zuurzak! Een in de
jaren veertig en vijftig in Indonesië niet
altijd verkrijgbare vrucht (seizoensgebon
den, zoals rambutan?)Maar haar sap,
verrukkelijk. En nu, toch ruim een halve
eeuw later, die onmiddellijke herkenning.
Cees de Vlieger, Blaricum
moessQn
Brieven
De inlioucl van de ingezonden brieven valt Luiten
de verantwoordelijkheid van de redactie.
Brieven maximaal 250 woorden.
4
