Charles Jansen:
'Mijn eerste reis naar Indonesië in 1994 was voor mij geen gewone reis
maar een hele grote stap die bewust genomen was. Het was een zoektocht
in je eigen innerlijk. Na mijn bezoek heb ik mijn Indisch-zijn geaccepteerd
als een dubbel perspectief. Mijn Indisch-zijn is geen dualiteit meer maar
een twee-eenheid en is zo een toegevoegde waarde geworden. Deze accep
tatie komt tot uiting in het beeldend vlak waar ik mijn innerlijk manifest
maak en ik me kwetsbaar opstel. Heel concreet had de reis tot gevolg dat ik
groen durfde te schilderen. In Indonesië kom je alle soorten groen tegen
en ik rekende af met mijn purisme en laat nu een kleurgebruik zien dat
afwijkt van het calvinisme'.
Vooruitzicht
Het verleden
wenkt naar mij
als een voordeurdeler
tussen twee culturen
terwijl de toekomst
als een vrijgezel
naarstig naar
een partner
zoekt
Juni Pattimahu Kusumanto:
'In enkele afbeeldingen van mijn werk wil ik ingetogenheid en dubbelzin
nigheid laten zien die als eigenschappen van deugd worden beschouwd in
de samenleving waar ik vandaan kom. In een samenleving waarin daarente
gen 'zelfontbloting' de norm is, bevindt zich, volgens mij, de voortdurende
afweging plaats tussen ingetogenheid en dubbelzinnigheid enerzijds en zelf
ontbloting anderzijds'.
een onderscheiden vormgeving of
een invulling van de moderne heden
daagse, lees: westerse kunst, dat er
gesproken kan worden van 'Indische
kunst', is de kunsthistoricus Helena
Spanjaard een andere mening toege
daan.
Na een kritische confrontatie van
Indonesische met 'Indische' kunst,
gerelateerd aan moderne kunst, sluit
zij haar betoog af met de vraag of er
niet meer sprake is van een individu
ele benadering. De veel voorkomen
de motieven en inspiratiebronnen
van natuur, symboliek en religieuze
rituelen maken kunst nog niet
typisch Indisch. In deze motieven uit
zich een veel bredere, universele
WEER
ZIEN
aldus zweefde ik
naar ver verleden oorden
daar.
tussen donse wolken door
flitsen
van tropische groene wouden
echo's van haar laatste woorden
ivoorden
ivoorden
woorden
©Otto van Eersel
drang naar een ontsnappen aan het
materialisme en consumentisme van
de rationele, westerse maatschappij.
Velen van de ondervraagde kunste
naars daarentegen herkennen zich
niet in de hang die hieruit spreekt
naar de betekeniswereld van een
andere mystieke werkelijkheid, die
van het Oosten. Voor hen gaat het
hier om een authentiek verlangen,
dat in de beleving van hun dualiteit
een zelfstandige plaats inneemt en
niet is ingegeven door een soort van
vluchtgedrag of ontsnapping.
Als de Indische culturele component
van de identiteit, zoals Helena
Spanjaard stelt, slechts te herleiden is
tot de genealogische of geografische
herkomst, vallen de begrippen
Indisch en kunstenaar inderdaad
moeilijk met elkaar te combineren.
Maar die herkomst blijkt voor vele
kunstenaars meer dan een demogra
fisch gegeven. Het vormt juist mede
hun identiteit en zelfbeleving, die in
hun zoektocht naar de roots herkend
en bevestigd wordt. Omdat die vor
ming echter zich afspeelt in een soci
aal-culturele omgeving, is deze aan
verandering onderhevig. In die zin
kan men zich met sommige kunste
naars afvragen of de Indische identi
teit in navolgende generaties nog
diezelfde motiverende kracht zal heb
ben, dan wel opgaat in de melting pot.
Deze smeltkroes kan echter op twee
manieren worden opgevat: een waar
in alles met elkaar versmelt en dus
het eigene verdwijnt, of een waarin
allerlei identiteiten samengaan en
elkaar bevruchten. In het eerste geval
gaat de Indische identiteit verloren,
in het tweede geval blijft deze naast
vele andere bestaan en ondergaan
deze wederzijds invloeden van elkaar.
Ralph Boekholt ventileert op een
provocerende manier zijn kijk op de
veel geroemde Indo-Rock. Lijkt ten
aanzien van deze muziek de tijdelijk
heid van het fenomeen bevestigd, het
'typisch Indische' dat in de mode een
herkenbaar accent en uitstraling
moessQn
ADVERTORIAL
©Hans Budding '97
Indische poëzie
(LIRA-Hoofddorp)