MEDITATIONS FROM FLORIDA
hitam
Piring
BS®
door Juul Lentze
Muziek brengt herinneringen boven. Als ukkies zaten we al geregeld met
onze neuzen boven op de Erres radio die in de grote eetkamer in een hoek
stond. We vonden de muziek door aan de knoppen te draaien en de naald,
die de zenders aangaf met behulp van 't 'kattenoog', op de juiste plaats te
manoeuvreren. Pa had ons geleerd hoe dat moest. Wanneer er iets bijzon
ders te beluisteren viel schoof hij een eetstoel voor de radio en trakteerde
ons op de muziekgeschiedenis die via de Erres de kamer invloeide. Mijn
moeder neuriede vaak en ook dat klonk ons als muziek in de oren. Geen
wonder dat muziek bij ons altijd een belangrijke plaats innam.
Vlak na de oorlog waren we nog geen radio rijk en luisterden we naar de
muziek die via het open raam van de buren, die er wel één bezaten, onze
oren bereikte. Zo hoorden we Ella Mae Morse's 'Cow-cow boogie'.
Geweldig, vonden wij. We wisten niet eens wat een boogie was. Later zag ik
die 78-toeren grammofoonplaat. Er zat een zwart etiket op met een
gebouw met een koepel. Het Capitol-label, een nieuwe grammofoonplaten
maatschappij, in 1942 te Hollywood opgericht door onder andere Johnny
Mercer. De platen van Capitol verkochten goed en raakten bekend over de
hele wereld.
Wij wisten van dit alles natuurlijk niets in het begin van de jaren vijftig op
de suikerfabriek in Tajoe, waar tijdens het jaarlijkse maalfeest 's avonds
werd gedanst. Wij jongelui mochten dan naar Semarang om, zoals de
chauffeur van onze jeep het noemde, piring hitam te kopen voor de dans
avond. Dat was ons wel toevertrouwd. We kochten onder andere de 'Cow-
cow Boogie', de 'Blacksmith Blues', beide gezongen door Ella Mae,
'Goodnight Irene' van Jo Stafford, Tennessee Ernie Ford met de 'Shotgun
Boogie', en soedah nog veel meer. Allemaal uitgebracht op het Capitol-
label. Je had de ouderen moeten zien dansen op al dit moois! Het was een
groot succes.
In Holland kochten we de hits van de dag op dezelfde breekbare 78-toeren
piring hitam en ook hier hadden vele het paarse etiket met de koepel en de
naam Capitol. Luisterden we toen niet naar Kay Starr, Nat King Cole, Les
Paul en Mary Ford en Frank Sinatra?
En toen, ontelbare jaren later, bezochten we Hollywood, beter gezegd een
nicht die voor Capitol werkte, en we stapten door dezelfde voordeur naar
binnen die deze mensen vroeger ook gebruikten. We kwamen in een lobby
behangen met platina platen, de platen van Capitol artiesten waarvan er
meer dan een miljoen waren verkocht. Je had die van de Beatles moeten
zien.
Als Sinatra-fan wou ik weten waar hij zijn beste muziek had gemaakt.
Sandy bracht ons door een lange corridor naar Studio A. Frank stond of
zat dan op een hoge kruk voor de microfoon met z'n 'fedora' (hoed) op half
acht en zong zichzelf de muziekgeschiedenis in. Zijn Capitol platen worden
betoel als zijn beste muziek beschouwd. Toen gingen we naar het terras
bovenop de Capitol Tower die toen het eerste cirkelvormige multi-verdie-
ping gebouw in 't land was. Het staat op de hoek van Hollywood Boulevard
en Vine Street en is de bron van zo veel populaire muziek die herinnerin
gen met zich brengt. Kay Starr zong lang geleden op een Capitol piring
hitam: Old records bring old memories. Een waarheid als een koe.
Vorige maand zag
u in Moesson de
schoolfoto's van
Bertus Simons.
Deze maand die van
zijn vrouw Agnes
(Deetje) Mansveld
(1925).
'Ik was op deze foto tien jaar
en zat in de vierde klas.
Mijn onderwijzer heette
meneer Frackers. Ik was niet
goed in breuken, en op een
dag heb ik meneer Frackers
een gemene streek geleverd.
Meneer Frackers was
bevriend met mijn ouders,
dus als ik op school stout
was geweest, kreeg ik thuis
een pak op mijn donder.
Op een middag kregen we
breuken uitgelegd, en meneer
Frackers vroeg mij of ik het
snapte. Hij timmerde zo'n
beetje op het schoolbord, dat
met twee pinnen vastzat op
een ezel. En elke keer als ik
zei dat ik er niets van snapte
begon hij te bulderen. Nou,
toen kwam de duivel in me
los. Ik weet niet hoe ik erbij
kwam, maar ik had al gezien
dat een pin loszat, dus ik
bleef zeggen dat ik het niet
snapte. Meneer Frackers
bleef maar op dat bord slaan
totdat die ene pin er uit
vloog en het bord op zijn
teen viel! Hahaha.'
"s Middags kreeg ik thuis
wel met de rotan over mijn
moessQn
