in Nederland maakten we kennis
met onze familie in Utrecht: net
als opa echte Utrechters, dus dat
was voor beide partijen een flinke
cultuurschok!
In 1948 gingen we met een
Constellation vliegtuig terug naar
Indonesië. Daar ging ik naar de
Gouvernements Middelbare
School in Pegangsaan. Na die
school ben ik als zestienjarig meisje
als telefoniste gaan werken bij de
Bank Industri Negara.'
'In 1952 stuurde mijn vader mijn
moeder en de kinderen naar
Nederland. We kwamen uiteindelijk
in Haarlem terecht. Hij zelf bleef
nog tot 1957 in Indonesië werken
tot aan de nationalisering van de
Nederlandse ondernemingen. We
hebben hem in al die tijd maar één
keer gezien, toen hij in 1954 een
paar maanden verlof had. Nadat hij
zelf in Haarlem kwam te wonen,
ging hij eerst bij de telefoondienst
werken en later bij de dienst huis
vesting van de gemeente Haarlem.
Daar heeft hij veel Indischen kunnen
helpen. Vaak werden die namelijk
achteraan de lijst met woningzoeken
den geplaatst. Mijn vader zorgde er
dan voor dat dat in orde kwam.'
'In Nederland haalde ik mijn diplo
ma's steno en handel en ging in
1953 als enige Indo tussen allemaal
totoks werken bij de Noord- en
Zuid-Hollandse vervoersmaatschap
pij. Dat was wel aanpassen! De
Indo's die in Haarlem woonden,
hadden onderling veel contact.
Muziek hoorde daar vanzelfsprekend
bij. Muzikanten als George de Fretes
en Rudy Wairata waren niet weg te
denken uit die tijd.'
'Ik ben in 1956 getrouwd. Het vin
den van een eigen huis was in die
tijd erg moeilijk. Mijn vader zag dat
natuurlijk ook en hield ons voor dat
we onze toekomst ook buiten
Nederland konden zoeken. Mijn zus
was de eerste die naar Californië
vertrok in 1958. Het jaar daarop zijn
mijn man en ik met onze twee
kinderen - ik heb er uiteindelijk zes
gekregen - naar de Verenigde Staten
gegaan, in 1960 gevolgd door een
van mijn broers. We kwamen in de
plaats Whittier in Zuid-Californië
terecht. In die tijd kwam je alleen
Amerika binnen met een zogenoem-
moessQn
48
