Recordopbrengsten
kwaliteit. Hierbij gingen we er ove
rigens van uit dat de opbrengsten wel
niets zouden voorstellen. Begin 1989
hadden we een schilderijenveiling met
daarin een tiental werken van onder
andere Ohl, Eland en Dake waar tot
mijn verbazing tijdens de veiling door
veel mensen op geboden werd.
De kopers waren weliswaar in
Nederland werkende Indonesiërs
en geen Nederlanders, maar de prijs
van de door hen gekochte stukken
was ver boven onze verwachtingen.
Er was duidelijke vraag naar deze
werken vanuit Indonesië en nog
tijdens de veiling nam ik me voor
het veilen van in Indië vervaardigde
kunst tot één van de specialiteiten van
het veilinghuis te maken. Ik besloot
voorjaar 1990 de eerste veiling op dit
gebied te houden.
Die eerste veiling zal me nog lang
heugen. Wat zo makkelijk besloten
was, bleek in de praktijk een enorme
klus. Expertise was nog niet of nau
welijks aanwezig. Dat er maar liefst
drie schilders met de achternaam
Abdullah in Indië gewerkt hadden,
moesten we leren van bevriende
relaties. Deze waren opvallend gul
met hun kennis en stonden altijd klaar
met hun hulp wanneer weer eens valse
werken van Bonnet of Le Mayeur wer
den aangeboden. Terwijl de literatuur
over Indonesische schilderkunst nu
al gauw enkele meters boeken beslaat,
was er toen nog niets. Er was alleen
het voortreffelijke, maar nauwelijks
geïllustreerde boek van mevrouw
De Loos Haaxman Verlaat rapport
Indië. Die eerste aparte veiling bracht
een schaarse 250 duizend gulden op;
niets om over naar huis te schrijven,
Hendra Ginawan - Fruit Seller.
48ste jaargang - nummer 5 - november 2003
23
