'Ik heb er twee nachten niet van kunnen slapen'
Indisch Dagboek
dinsdag 11 november
Sinds 1984 maak ik de buurt schoon, verwij
der elke kladderij, elk papiertje en plasticje,
ook ging ik sneeuwruimen voor de buurt.
Daar werd ik in 1985 voor gehuldigd en
benoemd tot ereburgerreiniger van de stad
met de zilveren sapoe en oorkonde!
Vandaag was ik weer eens aan het opscho
nen op de Wiegbrug. Achter het muurtje
groeit wat struikgewas waar men tijdens
het wachten op de tram afval dumpt in
plaats van in de afvalbak aan de overzijde
van het plein, minstens twaalf stappen ver
der. Eens in de drie, vier maanden haal ik de
boel daar leeg, meestal vier of vijf vuilnis
zakken vol. Om de volle zak makkelijk naar
de container in de Korte Geuzenstraat te
slepen, had ik de (was)mand uit mijn werk-
karretje gehaald en zolang naast de boom
neergezet. In de mand zat de gele gereed
schapsdoos met al mijn attributen, zoals de
rozenschaar, een graskanter, nijptangetje,
hamer, centimeter en een linnen tas met
mijn blocnote, pennen, stempel van de ere-
burgerreinigster plus stempelkussen, een
fototoestel (waarmee ik diverse ongerech
tigheden zoals kladderij kan fotograferen en
naar het stadsdeel kan sturen als overtui
gend bewijs), een doosje groentjes en een
doosje vochtige tissues afgedekt met een
zwarte plastic zak.Toen ik de tweede vuil
niszak wilde halen, zag ik tot mijn stomme
verbazing dat al mijn materiaal uit de
gereedschapsdoos en uit mijn linnen tas
was verdwenen! Het was onderhand drie
uur geworden en ik was zo ontdaan dat ik
naar huis ben gegaan.
donderdag 13 november
Ik heb er twee nachten niet van kunnen
slapen, echt waar. Het is toch de limit, hè?
Ik heb mevrouw Steffie Kouters van De
Volkskrant gebeld om te vragen of ze over
deze beroving een stukje in de krant wilde
zetten. Vorig jaar stond ik ook al in de
krant en daar kreeg ik veel respons op. Wie
weet brengt de rover het spul terug, hoe
wel de politie van het Surinameplein waar
ik proces-verbaal liet opmaken, me weinig
hoop gaf.
zaterdag 15 november
Het stukje staat vandaag in de krant!
zondag 16 november
Vanmorgen werd er bij me aangebeld door
een onbekende overbuur die mij een nieuw
fototoestel mét filmpje kwam brengen na
het lezen van het artikel. Een uur later kreeg
ik een telefoontje van wethouder Robert
Flos van Amsterdam (VVD-fractie) die mijn
verhaal had gelezen en in het kader van
Opschonen van Amsterdam mij splinter
nieuw gereedschap wil geven. Nou, wat zeg
je er van, deze oude glatik import-Amster
damse wordt nog beroemd! Hij liet ook
weten dat hij de Baarsjes (mijn stadsdeel)
had ingelicht om mij een ruiker aan te bie
den voor de schrik en dat de pers erbij zou
zijn; ik word ook nog op de foto genomen.
Spannend, hé? Ik ga proberen voor een uur
tje een plastic luifel te laten neerzetten.
dinsdag 18 november
Vandaag werd ik door SBS6 gebeld. Ze wil
den een portret van me maken op weg naar
de Wiegbrug, alwaar het cadeau om vier
uur zou worden aangeboden. Later op de
avond werd het uitgezonden in Hart van
Nederland, ik heb er een video-opname van
gemaakt. Onder de snorrende camera's van
AT5 en Radio N-H bood de heer Robert Flos
een grote rieten mand aan met daarin een
rozenschaar, allesknipper, verfstokjes, wet-
tie's en een toilettas (waarin ik de
pennen/stempel/blocnote enzovoort in ver
voerde) en een fototoestelletje omlijst door
een dikke warme shawl (VVD embleem). De
Baarsjes bood mij een schitterend boeket
aan. Grandioos nietwaar? Ik was zo ontgoo
cheld. Dat men anno 2003 zelfs geen rozen
schaar of voegenmes, dan wel nijptangetje
om maar wat te noemen, enkele minuten
onbeheerd kan laten staan, ledereen in de
buurt kent mij! Met recht een schitterende
happening na die dikke teleurstelling, na
jaren van mijn constante vrijwiIIigersactie.
januari 2004
