des vierde/
rondes
Hoe de liefde zich ontplooide
alleen-zijn, en ik, ik ben bang om haar te verliezen. We liggen heel wat
potjes te janken hoor. We lachen veel, maar we huilen ook samen,
vaak zelfs. Of misschien gewoon vaker dan de meeste mensen.'
Claire: 'Het is gewoon belangrijk dat je van elkaar wilt leren.'
Hans: 'Je moet praten over je problemen en dan is het de vraag of
je de relatie belangrijk genoeg vindt om er iets aan te doen. Je
moet groeien en tegelijkertijd dingen laten gaan. Dat kost moeite,
maar die moeite nemen we. Ik kan bijvoorbeeld erg egoïstisch zijn.
Dat steekt af en toe nog wel de kop op. Kijk, ik ben een straatjochie
geweest. Mijn moeder is in 1927 geboren in Tjimahi. Van haar
veertiende tot haar achttiende heeft ze de oorlog meegemaakt,
maar ze spreekt er met geen woord over. Toen mijn ouders hier in
1951 kwamen, vergat mijn moeder de Maleise taal en aten we alleen
nog maar aardappels, groente en vlees. Mijn moeder heeft mij
Nederlands opgevoed, maar op school werd ik toch altijd uitge
maakt voor luie Indo. Ik vond school ook niets aan, maar thuis werd
wel altijd gezegd; je moet presteren. Nee, mijn schooltijd heb ik
Hans: 'Er zijn theorieën dat je elkaar herkent als je dezelfde dingen
hebt meegemaakt. Ik weet niet of dat klopt, maar wij hebben dat
wel. We weten nog steeds niet wat het is. We hebben wel soortge
lijke dingen meegemaakt, zoals het verlies van onze vader toen we
nog kind waren.'
Claire: 'Ik ben geen religieus persoon, maar het is wel zielsliefde.'
Hans: 'Goddelijk, ja, zo zou je het misschien wel kunnen noemen.
Het is wel divine.
Claire: 'Ja, dat is zo.'
Hans: 'We zijn allebei erg emotioneel. Claire heeft angst voor het
februari 2004 15
