Indonesische jongeren worden door
overheid noch wet beschermd
begint te trappelen, vindt hij schandelijk.
Mensen die zich daaraan bezondigen, moe
ten gestraft worden met een geldboete.
Hubaes collega al-Ustadz Abdulqadir Hasan
heeft hier andere gedachten over. Zijn defi
nitie van mens is iemand met een lichaam
en een geest. Zonder geest ben je geen
mens, maar dood. Volgens de koran wordt
de 'geest' van de mens ingeblazen door een
engel als de foetus 120 dagen (ongeveer 4
maanden) oud is. Dan begint het leven van
een mens. Het weghalen van een foetus die
jonger is dan 120 dagen mag geen moord
genoemd worden, vindt Hasan, omdat de
vrucht nog niet 'bezield' is.
De pro-choice groep bestaat uit vrouwe
nactivisten en gezondheidzorgsactivisten.
Volgens hen is abortus geen moord,
omdat een foetus nog niet de status en
rechten heeft van een mens. De foetus is
deel van het vrouwelijk lichaam. Daarom,
zeggen zij, mag een vrouw zelf beslissen
of zij doorgaat met de zwangerschap of
niet. Een derde groep, die bestaat uit pro
gressieve ulama's en artsen, houdt er
gematigder standpunten op na. De alge
mene voorzitter van het Verbond van
Indonesische Artsen, Dr. Azrul Azwar,
vindt abortus in wezen slecht, maar is wel
zo reëel om te zien dat het gewoon
gebeurt. Daarom vindt hij het zaak dat er
klinieken komen die veilige abortussen
uitvoeren. 'Abortus moet gelegaliseerd
worden en de wet moet zowel arts als
patiënt beschermen.'
Kiezen
De keuze van een jong ongetrouwd stel
dat een kind verwacht is simpel: het kind
geboren laten worden of abortus. Uit
onderzoek blijkt dat met name
Indonesische jongens vanuit angst en
schaamte aandringen op abortus. De jon
gen zit nog op school en weet niet hoe hij
een gezin moet onderhouden. Daarnaast
vreest hij dat de hel losbreekt als de
ouders het te weten komen. Soms kiezen
stelletjes ervoor wel de ouders in te lich
ten. Er zijn ouders die tegen abortus zijn,
maar er zijn er ook die niet willen dat de
familienaam te schande wordt gemaakt.
Abortus dus, want dat lijkt de makkelijk
ste weg: kind weg, probleem weg.
De jongeren die niet kiezen voor abortus
worden gedreven door verantwoordelijk
heidsgevoel. Zij willen de consequenties
van hun daad onder ogen zien. Abortus is
geen optie, want, zeggen ze: 'Pleeg ik abor
tus, dan ga ik twee keer de fout in.' Kiezen
voor het kind gaat meestal gepaard met
de nodige ellende. Jonge stelletjes lopen
het risico verjaagd te worden door hun
ouders. Jongens laten hun zwangere
vriendin in de steek. School is er niet meer
bij. En ze moeten in hun eigen onderhoud
gaan voorzien. De meeste jongeren stop
pen met school, gaan trouwen en probe
ren wat bij te verdienen. Sommigen gaan
in de buurt snacks verkopen. Een enkeling
krijgt financiële hulp van zijn ouders.
Ongeacht de keuze die de ongetrouwde
stelletjes maken, de gevolgen zijn groot.
Steun
Psycholoog Yayah Khisbiyah deed onder
zoek naar abortus onder Indonesische jon
geren en schreef hier in 1994 een stuk
over in het tijdschrift Populasi. Uit zijn
onderzoek blijkt dat sommige meisjes die
abortus hebben gepleegd last krijgen van
schuldgevoelens en worden gekweld door
gewetensvragen. Anderen vinden weer
dat ze het juiste besluit hebben genomen,
want anders hadden ze hun school niet af
kunnen maken en zou hun leven niet
meer hetzelfde zijn. Een meisje uit de
derde klas van de middelbare school ver
telt: 'Eerst had ik medelijden met die toe
komstige baby en voelde ik me schuldig
vanwege abortus. Maar naarmate de tijd
verstreek waren mijn vriend en ik ervan
overtuigd dat abortus de juiste stap was
voor onze toekomst. Wij konden ons niet
voorstellen wat er zou gebeuren als we
geen abortus zouden doen: verjaagd door
onze ouders, geen school meer, een kind,
werkeloosheid, een huishouden doen...
jakkes, verschrikkelijk!'
De steun van hun ouders wanneer jonge
ren voor het kind kiezen is erg belangrijk.
Een meisje dat na drie maanden zwanger
schap getrouwd is met een jongen van
een ander geloof, beaamt dit: 'Ik zou niet
weten wat er gebeurd zou zijn als mijn
ouders me uit huis gezet hadden. Zonder
hun steun, zou ik misschien gek zijn
geworden of zelfmoord gepleegd hebben.'
Nachtmerrie
Indonesische jongeren worden door over
heid noch wet beschermd. De regering in
Jakarta ziet gezinsplanning als een aan
gelegenheid voor gehuwde stellen.
Seksuele voorlichting voor de jeugd zou
alleen maar slapende honden wakker
maken. Wakker zijn de Indonesische jon
geren wel. Volgens Khisbiyah zijn ze zelfs
zo ontwaakt dat ze de gezinsplanning die
van overheidswege gestimuleerd wordt -
en vrij goed verloopt - om zeep kunnen
helpen. Seks is enorm populair, met als
gevolg dat het aantal zwangerschappen
van jeugdige Indonesiërs de lucht in
schiet. Wat gebeurt er in het leven van
een Indonesische jongere die vóór het
huwelijk zwanger wordt?
Khisbiyah ziet het als een crisis voor het
individu, een drama voor het gezin, een
slopend dilemma. 'Soms,' zegt hij, 'leidt
een ongewenste zwangerschap tot zelf
moord.' Plotseling moet er nagedacht wor
den over een eventueel huwelijk, over de
vrucht in de baarmoeder en over econo
mische en psychologische gereedheid.
Kort gezegd, een jongere moet zich bezig
houden met zeer fundamentele zaken des
mens. Of die individuele innerlijke strijd
al niet genoeg is, komt daar ook nog eens
de angst voor de reactie van de buitenwe
reld bij: wat zeggen ouders, vrienden,
school, de omgeving? Niemand had weet
van een seksuele relatie, maar nu komt
alles aan het licht. 'Voor het huwelijk
zwanger raken is een nachtmerrie', besluit
Khisbiyah. o
36
moesson
