'De dokter heeft
geen geld en zijn
vrouw evenmin'
U.S PUBLIC HEALTH SERVICE)
INDIAN HEALTH SERVICE
STAFF HOUSING
Indisch Dagboek
James van Delden
Maandag 5 januari
Het heeft gesneeuwd - het hele weekend. Dat
is iets bijzonders voor deze plek. Meestal
regent het zo ongeveer 250 centimeter per
jaar. Goed voor de dennenbomen en visserij,
maar je bent kletsnat als je thuis komt. Karen
en ik zijn hier in augustus 2002 gekomen,
omdat ze een arts nodig hadden voor de
Makah Nation: de Indianenstam op het
westers eind van Washington State's Olympic
Peninsula. We waren beu van de hitte in
Arizona's Grand Canyon, waar we werkten met
de Havasupai stam. Betoel een totale veran
dering van lifestyle, weer, cultuur. En ook een
kans om nieuwe mensen te ontmoeten. Als ik
deze morgen langzaam op weg naar de clinic
ga, kom ik langs Bayview Drive en het restau
rantje, Washburn General Store. De vissers
bootjes in de haven en de huizen met lichten
aan. Dan denk ik: wij zijn toch ergfortunate
dat we hier kunnen wonen en werken.
Dinsdag 6 januari
Meer rotzooi in Irak, aldus CNN's morning
news. Ben blij dat mijn dertig jaren duty in de
U.S. Army zijn afgelopen, dus geen kans om
daar voor de tweede maal te dienen. Toch kas
sian voor onze boys and girls over there. Even
gauw m'n pilletjes slikken. Ik ben diabeet, heb
hoge bloeddruk en cholesterol. Misschien als
jochie in Bandoeng te veel ikan asin gegeten
en nu te veel donuts en Kentucky Fried Ajam.
De straten zijn nog bedekt met sneeuw, de
school is gesloten en de kinderen maken er
buit van. Geen gebroken botten in de clinic,
maar toch een heleboel mensen met de griep.
Gewoon rusten en makan kippensoep,zeg ik.
Een man klopt bij me aan:'Hey doc,you want
some fish?'Ja, alstublieft! Enak die zalm.
Damn, ik krijg het bericht dat een Makah-vete-
raan uit de Tweede Wereldoorlog is gestorven.
Woensdag 7 januari
Vandaag komen de baby's. Even onderzoeken
en dan de spuitjes van de verpleegster. Kant en
klaar, een gemakkelijke morgen. Ik schud m'n
hoofd, want tegenwoordig krijgen de kinderen
gemiddeld twintig of meer vaccins! Zelf heb ik
nog in de rij gestaan met mijn familie bij een
toko op de Djalan Tjihampelas voor een injec
tie. Geen privacy, maar ja, dat was toen f roe
her. Deze middag heb ik vrij en we moeten 60
kilometer ver om te blandja.Oja.ook naar de
kapper. Geen kepala botak zo als vroeger in de
army, maar toch kort. Het is donker als we
terugkomen. Even aankeren bij het kantor pos
om onze brieven op te halen. Dan naar huis
voor het avondmaal: pizza en bier.
Donderdag 8 Januari
De straten zijn schoon en er wordt weer regen
verwacht. Een drukke morgen in de clinic, daar
hou ik van. Een klein meisje moet naar het zie
kenhuis voor een blindedarmoperatie. Enkele
kinderen met keelontsteking krijgen penicilli
ne. Veel mensen hebben reumatiek en door de
kou en vochtigheid verergert dat. Ook velen
met astma. Even een uurtje ertussenuit om
naar de begrafenis van de Tweede
Wereldoorlog veteraan te gaan. Hij had gevlo
gen als bombardier met de Amerikaanse
luchtmacht in de Pacific. Hij was een eenvou
dige, dappere Makah. He will be missed.
Vanavond even ngobrol met pa Emiel in
Oregon. Nog steeds trots op hem, omdat hij
naar Amerika is geëmigreerd in de jaren zestig.
Nog steeds alive and kicking, maar geen voet
bal meer. Vriend Hygi Waetermans vanuit
Aachen belde ook. 'Remember', he said,'EK dit
jaar, maar in 2006 gaan we beslist naar
Duitsland voor het WK.' Yeah.for sure! Bijna
klaar voor bed. Telefoon. Dringend verzoek om
naar de clinic te gaan, want de andere arts
heeft hulp nodig. Iemand met een hartverlam
ming. Ondanks infusen, allerlei medicijnen en
elektroshock, kunnen we hem niet meer
terugbrengen. Twaalf uur's nachts, moe, terug
naar huis. In the rain.
Vrijdag 9 januari
Als we zo samen ontbijten - zachtgekookte
eieren met brood en kaas - moet ik even
lachen. Het eerste zinnetje dat mijn vrouw
Karen heeft geleerd is:'De dokter heeft geen
geld en zijn vrouw evenmin.' Echt waar! Je
wordt beslist niet rijk als je voor het gouverne
ment werkt. Maar dat is nooit de bedoeling
geweest. Al in de vijfde klas op de Oranje
Nassau school in Enschede wilde ik met vriend
Gerrit arts worden, en dan het liefst naar
Hollands Nieuw-Guinea, in de rimboe. Een
gedeelte van die droom heb ik gerealiseerd.
Adoeh, nog een belletje van dochter Tina in LA.
Ze hebben me gepromoveerd tot vice-presi
dent van m'n afdeling. De kinderen hebben
ook dromen...o
moesson
