Karina in 1979
king kwam. Er dook een videotape op uit de peri
ode dat ik bij de Satanskerk zat en later, tijdens
een partijbijeenkomst, zag ik een bekende man
van vroeger die wel ongelooflijk fout uit zijn
ogen keek. Daardoor wist ik; het is foute boel.'
'Peter, mijn man, wilde niet dat ik alles
opschreef. Hij kende mijn verhaal en had grote
vrees voor de reacties. Maar ik had genoeg van
dat dreigende gevoel. Het kan toch niet zo zijn
dat je daar met 43 jaar nog last van hebt?
Daarom besloot ik het boek te schrijven voordat
het verleden me zou inhalen.
Onze vier kinderen wisten nergens van, althans,
niets over het gehoereer. Je bent ontzettend
bang dat je door jouw verleden je eigen kinde
ren schaadt, want ik vind het wel wat hoor, om
je kinderen met je eigen seksualiteit te confron
teren. Als kind wil je dat überhaupt niet weten
van je ouders. Toen Peter me tot huilen toe vroeg
het niet te schrijven, heb ik nog overwogen niet
over seks te schrijven. Maar dat kan natuurlijk
niet, want dat is juist wat me chantabel maakte
en waarvoor ik zo'n grote vrees had. Ik besloot
voluit te gaan, met alles wat ertoe doet. Mijn
man kent me, als ik me iets in mijn hoofd haal,
word ik rücksichtslos. Uiteindelijk heeft mijn
man wel zijn goedkeuring gegeven, ondanks dat
sommige scènes voor hem verschrikkelijk zijn
om te lezen.'
Dreiging
Schaapman kwam enkele jaren geleden in de politiek terecht nadat
ze een rechtszaak had aangespannen tegen de school van haar
zoon. Hierover schreef ze in 2000 het boek Schoolstrijd en belandde
voor de PvdA in de gemeenteraad. Ze ontpopte zich tot succesvol
politica op het gebied van onderwijs. Al die tijd verzweeg ze haar
verleden. 'Maar als raadslid kreeg ik steeds meer vragen van jour
nalisten', zegt Schaapman. 'Ze willen weten hoe je in Amsterdam
terecht bent gekomen, welke opleiding je hebt gehad, waar je
gewerkt hebt, maar ik kon daar nooit antwoord op geven. Ik ben
door Herman Brood in Amsterdam terechtgekomen, was hoer en
heb geen opleiding. Wat voor kans maak je dan in de politiek? Dus
ik zei altijd dat ik in de horeca gewerkt had. Om meer vragen te
voorkomen gaf ik al geen human interest interviews meer. Totdat
ik vorig jaar op een onprettige manier met mijn verleden in aanra-
Discriminatie
Naast prostitutie gaat Zonder Moeder, zeker in
het begin, over discriminatie. Schaapman: 'Ik
wilde dat de discriminatie die mijn moeder en ik altijd gevoeld
hebben, dat die een kern van het boek zou worden. Als wij uitge
scholden werden, spuwde mijn moeder op de grond en keek die
mensen recht aan. Dat doen Indische vrouwen normaal gesproken
niet. Mijn moeder had wel een eigengereide insteek. Wij waren
een soort uitschot, een taboe: een vrouw alleen met kind, en dan
ziet die vrouw er nog eens geweldig uit en maakt ze zich op. In die
tijd ongebruikelijk. Die discriminatie heeft mij zo gevormd, zelfs in
mijn huidige politieke werk raakt me dat meer dan een ander. Dat
engagement komt ergens vandaan, dat kun je niet verloochenen.
Toen Kerwin Duinmeijer in 1983 werd neergestoken door skin
heads, vond iedereen het erg en vreselijk, maar ik was daar als
enige in mijn vriendenkring een week stuk van. In die tijd was ik
ook echt bang voor de Centrum Partij.' In haar boek beschrijft
Schaapman hoe ze er als dertienjarig meisje thuis alleen voor
moesson
