Ik wil leerlingen bewust maken
van hun eigen gedrag'
april 2004 21
'Ze heeft geen straf hoor,' stelt Bill Welborn me
I gerust. 'Op de gang zitten is bij ons geen straf.
Het hele gebouw is één grote lesruimte. Of je nu
in een lokaal, mijn kantoor of in de gang werkt,
dat maakt niets uit. Ik geloof ook niet zo in men
sen naar de gang sturen. Iemand eruit sturen
omdat hij zich niet gedraagt lost niets op. Het is
symptoombestrijding. Ie maakt een leerling zich
niet bewuster van zijn eigen gedrag door hem
naar de gang te sturen. Iemand heel even apart
nemen en aanspreken op zijn gedrag is veel con
structiever. Vaak kan zo'n leerling dan na een
paar minuten gewoon de les weer in en gedraagt
hij zich verder. Door leerlingen eruit te sturen bezorg je ze alleen
maar een leerachterstand. Je moet juist op een positieve manier
aandacht besteden aan zo'n leerling.'
'Bij dit project proberen we dat zo veel mogelijk te doen. Als het
goed gaat, zie je dat ze zich na verloop van tijd zelf corrigeren. Het
duurt dan steeds korter voor ze door hebben hoe ze zich gedragen.
Zo zit er nu bijvoorbeeld een jongen in mijn groep die adhd heeft.
Hij zat toen hij hier kwam voortdurend te wippen op zijn stoel. Op
zijn eigen school wisten de leraren zich er geen raad mee en wer
den boos op hem. Maar dat hielp niet. Hij had zelf meestal niet
eens door dat hij zat te wippen. Ik word hier niet boos om maar
praat er rustig over met hem. Langzaam maar zeker wopdt hij zich
steeds bewuster van zijn gedrag. Wanneer hij nu tijdens de les
weer eens zit te wippen op zijn stoel, hoef ik alleen nog maar even
zijn naam te noemen of naar hem te kijken. Hij denkt dan even na
en denkt: oh ja, ik zit weer te wippen, en stopt gelijk. De volgende
stap is de leraren op zijn school ook zover te krijgen om op deze
manier te reageren en niet meer boos te worden. Het zijn dus niet
alleen de leerlingen die zich bewuster moeten worden van hun
eigen gedrag. Ook de leraren moeten bewuster omgaan met zoge
naamde probleemjongeren. Niet meer gelijk boos worden, maar
eerst denken hoe je een leerling het beste kunt benaderen.
te voorkomen. Na maximaal drie maanden in een andere omge
ving lessen te hebben gevolgd moeten de leerlingen op hun eigen
school de draad weer zien op te pakken. Het project helpt de leer
lingen terug op de rails door hun verantwoordelijkheidsgevoel te
vergroten.
'Wanneer iemand zich misdraagt word ik niet boos. Ik neem zo'n
leerling dan even apart en vraag wat er nou gebeurde. Het is de
bedoeling dat zo'n leerling op een gegeven moment zelf aangeeft
wat er mis ging en hoe hij er de volgende keer anders mee om kan
gaan. Dit lukt natuurlijk niet in één keer, het moet daarom ook
een paar keer gebeuren. Na een week of twee wordt zo'n leerling
zich meestal wel bewust van zijn eigen gedrag. In de resterende
weken proberen we ze de gereedschappen te geven om daar mee
om te gaan.'
Het project is gevestigd in een vleugel van een dependance van de
Wageningse universiteit in Aalsmeer. Het is niet groot. Een gang,
een kantoor, twee lokalen en een kantine. In het gebouw hangt
een ontspannen sfeer. Het heeft iets rustgevends. Misschien komt
het door het vele daglicht dat door de ramen naar binnen komt en
het groen rondom het gebouw. Op de gang zit een meisje haar
wiskundesommen te maken.
