Spiegel van de Indische Poëzie
Aan de voet van zijn kind
Tjalie Robinson dankt zijn bekend
heid, wat de literatuur betreft, voor
al aan zijn Piekerans van een straatslij
per. Hierin richtte hij een monument op
voor het straatleven in het naoorlogse
Jakarta. Minder bekend zijn de prachtige
verhalen die hij schreef onder het pseudo
niem Vincent Mahieu. Ze werden in 1992
gebundeld in een kloek deel Verzameld
werk. Maar daarnaast - wat deed hij niet? -
schreef hij ook nog gedichten. Op 22 april
van dit jaar is het dertig jaar geleden dat
hij overleed. Vandaar dit vers.
Samengesteld door Bert Paasman en
Peter van Zonneveld
Aan de voet van zijn kind
De kindervoet is zich er nog niet van
bewust dat hij een voet is,
en wil een vlinder zijn of een appel.
Maar later gingen stenen en scherven
straten, ladders
en de paden in de ruwe aarde
voort de voet te onderrichten dat een voet
niet vliegen kan
en geen vrucht kan zijn, gezwollen aan een tak.
Toen was de voet verslagen,
viel in de veldslag,
was een gevangene,
veroordeeld tot het leven in een schoen.
april 2004 33
