RECfTPTTAJR, STYLING, FOTOGRAFIE NELLEKE LAUNSPACH
bakt
bruin..
Tegenwoordig zijn er kant en klare loempiavel
letjes te koop, maar ik kan me nog goed herin
neren dat mijn oma urenlang in de keuken
stond om de velletjes te bakken in een grote
gietijzeren koekenpan. De vulling stond dan in
een vergiet uit te lekken. Zodra de velletjes
(bleke en zeer dunne flensjes) klaar waren, wer
den de loempia's gerold en krokant gebakken in
hete olie. Toen ik klein was en wij in Zeeuws-
Vlaanderen woonden, maakte mijn moeder ook
vaak loempiaatjes. Ik zat dan altijd bij haar in
de keuken op een klein klapstoeltje en kreeg
dan de eerste flensjes, die altijd mislukten. Eén
keertje was het niet zo leuk. Ik schoof mijn klap
stoeltje aan, ging erop zitten om mijn flensje te
eten, en zakte toen naar beneden, met mijn
rechterwijsvinger ertussen. Die was zodanig
gehavend dat er gehecht moest worden.
Achterop de fiets bij mijn moeder, zakdoek om
mijn vinger om het bloeden te sjefp'en reed ze
me naar de dokter. Met.eeiTpaar krammen werd
de zaakjjeheeht. De vingertop staat nog steeds
scheef. Het stoeltje is in de kachel opgestookt.
Deze pijnlijke ervaring heeft me echter nooit
ervan weerhouden om te genieten van
loempiaatjes, o
Nelleke Launspach
38
